การกลับบ้านอย่างอีบัดอีโรยของหนูมลก็ย่อมเป็นที่ผิดสังเกตของผู้เป็นแม่
แต่คำตอบที่เรียบง่ายคือการปวดและมีเมนส์...ก็เป็นอันเข้าใจกันของเรื่อง
ผู้หญิง
ตั้งแต่คุณพ่อหนูมลกลับมาอยู่บ้าน คุณนายพรก็ประจบแจ
ปรนเปรอสวาทแทบจะกล่าวได้ว่า ๓ เวลาแทนอาหาร
ต่างปริ่มเปรมสุขทางกามกันอย่างชื่นมื่นจนแทบลืมหนูมล
แค่ ๓
วันหลังจากที่หนูมลไปพบอาจารย์เรืองครั้งล่าสุด
ความสุข..ความมันส์..เสียวซ่านก็ตามมาหลอกหลอน ไม่ว่าจะทำอะไร
มันเสียวจี๊ดๆตรงเป้ากางเกงใน นั่งขมิบตอดตุบๆ
นึกถึงแต่ของตัวเองถูกกระบอกสูบยักษ์ของอาจารย์เรืองกำลังรูดเข้าออกๆไม่ได้
เป็นตัวของตัวเองจนถึงขนาดเมื่อรถโรงเรียนมาส่งถึงหน้าบ้านในบ่ายของวันที่ ๔
แทนที่หนูมลจะเข้าบ้าน
กลับเดินออกหน้าปากซอยเรียกรถแท็กซี่ไปส่งที่หน้าบ้านอาจารย์เรืองอย่างไม่
รู้สึกตัว
แน่นอน!! เมื่อมาถึงที่ อาจารย์เรืองก็ต้องลุยให้สมอยาก
หนูมลติดใจในรสชาติของการเสพสุขทางกามารมณ์นี้อย่างไม่รู้ตัว
เด็กสาวรุ่นเมื่อพบกับความสุขสมครั้งแรก
ร้อยทั้งร้อยก็มักลุ่มหลงกับอำนาจอันเร้นลับนี้แทบจะทุกราย
...ครั้งที่สองนี้อาจารย์เรืองก็ปรนเปรออย่างสุดชีวิต
ด้วยความหวังที่จะยึดเอาหนูมลให้หลงใหลมาเป็นสมบัติของตัวเองให้ได้
ครั้ง
ที่ ๒
นี่เองที่หนูมลได้รับความสุขความมันส์เต็มที่ไม่กลัวเจ็บมาขวางกั้นความ
รู้สึกอีก ปล่อยตัวปล่อยอารมณ์โลดแล่นไปกับความต้องการ...
อาจารย์เรืองก้สาบานกับตัวเองไปไว้เช่นกันว่า"ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงครั้งนี้
ก็ต้องครั้งนี้เป็นครั้งที่ประทับใจที่สุดในชีวิต.."
เจ้าสมก็พลอยปลื้มสุขกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ต่อไปก็เป็นทีของมันมั่งล่ะมึง พร้อมกับเก็บกล้องถ่ายวิดีโอ.. เจ้าสมมันทำอะไรของมัน?
เย็นวันต่อมา ขณะที่หนูมลกำลังจะกดอ็อดเรียกคนมาเปิดประตูหน้าบ้านหลังจากกลับมาจากโรงเรียน
"หนู
มล..หนูมล" เสียงเรียกมาจากมุมกำแพงบ้านด้านข้าง หนูมลหันไปตามเสียงเรียก
"พี่สม!!" หนูมลอุทานพร้อมกับหันหน้าเลิกลั่กกลัวใครมาเห็น
เจ้าสมกวักมือเรียก หนูมลค่อยขยับตัวมาหาเจ้าสมอย่างหวาดๆ
"มีอะไรล่ะพี่สม?" หนูมลถามเบาๆ เจ้าสมพูดสวน
"มีสิ แต่ต้องคุยกันยาว หนูมลออกไปคุยข้างนอกดีกว่านะ"
"สำคัญมากหรือ? เรื่องอะไรล่ะ?"
"เถอะ..ออกไปคุย..แล้วจะรู้เอง..."
"ก็ได้ แต่ให้หนูเปลี่ยนชุดก่อน พี่สมออกไปคอยแถวปากซอยก้แล้วกัน ประเดี๋ยวเดียวนะ..."
"เอ้า!! พี่สมมีอะไรก็ว่ามาเลย.." หนูมลเร่งเอาคำตอบหลังจากเปลี่ยนชุดออกมาเดินคุยกับเจ้าสมที่หน้าถนนใหญ่
"ก้อไอ้วุฒินะสิหนูมล มันทำยุ่ง..."
"เรื่องอะไรล่ะ?"
"ก็
มันแอบถ่ายวิดีโอตอนหนูมลกับอาจารย์มีอะไรกันไว้อย่างชัดเจน
เมื่อคืนมันเอามาโชว์ให้ผมดู
มันบอกว่ามันจะเอาเทปวิดีโอนี้มาขอค่าปิดปากกับหนูมล หากหนูไม่ยอม
มันว่ามันจะก็อปปี้ส่งมาให้คุณพ่อนายพลของหนูดู กับส่งไปที่โรงเรียน..
มันเอาจริงนะ.."
"อะไรกัน?! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?!
หนูมลไม่มีเงินทองอะไรเลย วันๆก็ขอแม่ได้แค่วันละร้อยเท่านั้น
หนูมลไม่เห็นเข้าใจ..แต่ถ้าหากว่าเป็นจริง หนูคงฆ่าตัวตายแน่เลย"
"เอา
แบบนี้ดีกว่า ผมว่าผมจะขโมยเทปที่ไอ้วุฒิแอบถ่ายมา
แต่อาจเป็นม้วนที่มันทำก็อปปี้ไว้
มาให้หนูมลดูก่อนว่าเป็นยังไงแล้วค่อยๆมาคิดหาทางแก้ไขกัน ดีมั๊ย?"
หนูมลทำท่าจะร้องไห้ หวาดผวากับเรื่องที่เจ้าสมกุมาขู่
"พรุ่งนี้ จะขโมยเอาเทปมาให้ดู หนูคอยออกมาเอานะ เวลานี้แหล่ะ"
แล้วรุ่งขึ้น หนูมลก็ได้รับเทปจากมือเจ้าสมตามนัด ก่อนกลับเจ้าสมก็บอกว่า
"พรุ่งนี้ผมจะมารับเทปคืน แล้วค่อยปรึกษากันนะ.."
หนู
มลกลับเข้าบ้าน เข้าห้องปิดประตูเอาเทปวิดีโอใส่เครื่องเล่น
นั่งรอดูภาพด้วยใจที่สั่นระทึก ทันทีที่ภาพขึ้นจอ
ก็เป็นภาพของด้านหลังอาจารย์เรืองกำลังกระดกซอยถี่ยิบเห็นไม่ค่อยชัด
แต่กระนั้นหนูมลก็จำออกว่าเป็นภาพของตัวเองอยู่บนเตียงขาหยั่ง
สะบัดหน้าไปมา สองมือโอบกอดสองแก้มก้นของอาจารย์ขยับเข้าออกตาม
ถึงภาพจะมืดทึบไปหน่อย แต่ก็ดูพอรู้ว่าใครเป็นใคร...
พอดูต่อไปได้อีกสัก
ครู่ เมื่ออาจารย์เรืองเดินออกมา
ภาพก็ออกมาอย่างขัดเจน...ซึ่งก็เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นตัวหนูมลถ่างขาอ้าซ่า
พาดอยุ่บนเตียงขาหยั่ง เห็นชัดถึงเครื่องเพศและขุมขนขยุกขยุย เปลือยเด่น
ในภาพอาจารย์เรืองเดินมาข้างหน้าแล้วเอาท่อนลำมาจ่อที่ปาก
ภาพของหนูมลถูกซูมขยายดึงจนเห็นภาพหน้าตัวเองเต็มหน้าจอ
อ้าปากงับเจ้าหัวบานเบิกเข้าเต็มปากแล้วอมดูด
แชะ...หนูมลปิดทีวี
ก้มหน้าลงร้องไห้ คิดอะไรไม่ถูก..กลัวอย่างเดียว กลัวว่าหากคุณพ่อเห็น
กลัวเพื่อนๆ กลัวอาจารย์ที่โรงเรียนเห็น
ใจสั่นผวาหวาด..มันน่าขยะแขยงจนขนลุกจนลนลาน รีบเก็บเทปซ่อนไว้ใต้ที่นอน
คิดจนไม่รู้จะคิดอะไรได้...
หนูมลมายืนคอยเจ้าสมตามที่นัด
วันนี้หนูมลมาคอยก่อน หนูมลมองซ้ายมองขวาอย่างกระวนกระวาย
คอยว่าเมื่อไหร่เจ้าสมจะมา
ส่วนเจ้าสมมันหลบคอนแอบดูผลงานของมันอยู่ไม่ไกลตรงเสาไฟฟ้า
...ให้หนูมลกระสับกระส่ายซะหน่อย แล้วมันก็โผล่ออกไป
หนูมลพอเห็นก็รีบเดินวิ่งเข้าหา
"พี่สม..พี่ต้องช่วยหนูนะ ถ้าไม่ช่วย แล้วถูกส่งให้ดูกันตามที่ว่า หนูตายแน่ๆเลย.."
หนูมลพูดพลางทำตาแดงๆแต่น้ำตาไหลอย่างน่าเวทนา เจ้าสมยิ้มในใจ
"ก็อาจพอช่วยได้นะ แต่ก็ต้อง...จะให้พูดยังไงดีน้า..."
"พี่
สมช่วยหนูเถอะ เอาเทปมาให้หมด แล้วหนูมลจะเอาสตังต์ให้ทุกวันก็ได้
ค่าขนมไปโรงเรียนวันละร้อยเลย.." หนูมลบอกอย่างจริงใจและจริงจัง
"ไอ้วุฒิมันคงไม่เอาหรอก แต่ผมพอมีวิธีช่วยได้..."
"จริงหรือพี่สม?" หนูมลพูดอย่างดีใจ พร้อมเขย่าแขนเจ้าสมไปมา
"มี..แต่ต้องค่อยเป็นค่อยไป รู้มาว่าไอ้วุฒิมันอัดเทปไว้ ๓ ม้วนต้องค่อยๆดึงมันมาทีละม้วน แต่ว่า..." เจ้าสมพูดค้างคาเอาไว้
"แต่ว่าอะไรพี่สม?" หนูมลจี้ถามอย่างสงสัย
"พี่ก็ต้องเสี่ยงน่ะ ดีไม่ดีไอ้วุฒิมันเอาพี่ตาย" เจ้าสมเริ่มอ้างบุญคุณ
"ก็ช่วยหนูหน่อยน่านะพี่นะ"
"ก็ได้..แต่หนูต้อง..." เจ้าสมทำพูดก็ไม่พูดค้างๆคาๆ ยิ่งทำให้หนูมลกระหายใคร่รู้
"พี่สมพูดทีเถอะ ถ้าหนูทำ..ช่วยได้ หนูก็จะทำทันที ขอแต่พี่สมช่วยหนูจริงๆ"
"เอ้า...พี่
บอกตรงๆก็ได้ พี่ก็พอเห็นหนูกับอาจารย์ทำอะไรกัน
พี่ก็..ก็..อยาก..อยากจะทำอะไรกับหนูมลบ้าง ..ไหนก็พูดแล้ว
และพี่ก็เสี่ยงที่จะช่วย เอาแบบนี้ก็ได้ นอนกับพี่ ๑
ครั้งหนูมลก็จะได้คืนไป ๑ ม้วน ดีไหมล่ะ? ค่อยคุ้มค่าเสี่ยงหน่อย หนูมลก็ดี
๓ครั้งเท่านั้นก็เป็นอิสระ...ว่าไง?" เจ้าสมจ้องหน้าถามอย่างจริงจัง
...หนูมลอึ้งไป ต้องครุ่นคิดอย่างหนัก
"งั้น..ตามใจนะ ไปแก้ไขเอาเอง" พูดจบเจ้าสมทำท่าทางจะเดินหนี หนูมลรีบคว้าแขนมันไว้ แล้วค่อยๆพยักหน้ารับคำอย่างกล้ำกลืน
"งั้น
พรุ่งนี้..วันเสาร์ตอนเที่ยง พบกันที่นี่นะ จะเอาเทปมาให้ ๑
ม้วนแต่ต้องหลังจากหนูมลต้องแลกเปลี่ยนแล้วถึงจะได้นะ"
เจ้าสมย้ำอย่างผู้กำชัย...
หนูมลเดินคอตกกลับเข้าบ้านอย่างงงๆ
คิดอะไรไม่ตก มันยากนักที่เหตุการณ์เช่นนี้ ที่เด็กขนาดหนูมลจะรับสภาพได้
กลับถึงห้องลงนอนบนเตียงตัวเองอย่างไม่รู้ตัว.. หนูมลต้องนอนกับเจ้าสม ๓
ครั้งถึงจะเป็นอิสระ หนูมลต้องสลัดหัวไปมาจนหลับไป...
เช้าวันเสาร์
หนูมลรู้สึกยากลำบากใจ กระวนกระวาย มองแต่นาฬิกาอย่างจดจ่อ
ใกล้เที่ยงหนูมลอยู่ในชุดกระโปรงสบายๆอยู่กับบ้านออกมายืนรออยู่ตรงจุดนัดพบ
ชั่วครู่เจ้าสมก็เดินมาแต่ไกล มือถือถุง ๑ ใบเดินยิ้มเผ่อย่างออกหน้า
"คอย
นานไหมจ้ะหนูมล?" เจ้าสมพยายามดัดเสียงพูดอย่างแฝงนัยความหมาย
หนูมลพยักหน้ารับอย่างเดียวไม่โต้ตอบ "ไป..ไป..หาที่คุยกันดีกว่านะ"
ปากพูดมือก็โบกเรียกรถแท็กซี่ ที่วิ่งปราดเข้าหาตามมือเจ้าสมทันที
ง่ายและรวดเร็ว... "๙๙"
เจ้าสมเปิดประตูหลังทำท่าคล้องประคองโอบต้อนหนูมลขึ้นนั่งตรงเบาะหลัง
เจ้าสมขยับตามขึ้นมา หนูมลนั่งมาในรถคงงงๆกับคำว่า ๙๙ นั้นคืออะไร
สถานที่ไหนก็ไม่รู้ ได้แต่นั่งนิ่งมองดูสองฟากถนนอย่างตื่นๆ
รถเลี้ยว
เข้าซอย ที่หน้าปากซอยเขียนป้ายตัวใหญ่สีแดง "โรงแรม 99" พอหนูมลจะผงะขึ้น
รถแท็กซี่ก็เลี้ยวควับเข้าซอง ผ้าม่านท้ายรถรูดปิดมืดมิด..
เจ้าสมเปิดประตูรถก้างลงออกจากรถพร้อมจ่ายค่ารถไป ๕๐ บาท
ดึงมือหนูมลลงจากรถตามเข้าในห้อง
แล้วหันมาจ่ายสตางค์ค่าห้องชั่วคราวให้เด็กบ๋อยไปอีก...
"นั่งซิ ไม่ต้องกลัวหรอก รับรองพี่จะทำให้ได้มันส์กว่าอาจารย์เรืองทำแน่นอน.."
เจ้าสมบอกพร้อมกับชูตลับเทปวิดีโอขึ้นสูงให้หนูมลดู หนูมลก็ได้แต่มองตาปริบๆ
"เอ้า..ไม่
เอารึ?" เจ้าสมยื่นมือยาวราวจะส่งมันให้กับหนูมล
แต่พอหนูมลเอื้อมมือออกมาจะคว้า เจ้าสมก็หดมือกลับ พร้อมพูดว่า
"ต้องให้ผมก่อน แล้วถึงจะมอบให้นะ"
เจ้าสมก้าวขาย่างเข้าหาหนูมล
ที่ถอยจนหลังติดฝาผนังห้อง ยกสองมือทาบอกอย่างตื่นกลัว
เจ้าสมเคลื่อนตัวประชิด สองมือสวมกอดเข้าที่เอว
ดันตัวแอ่นแนบสนิทติดตัวหนูมล เจ้าสมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม
หนูมลเบือนหน้าเบี่ยงหลบ แต่ก็ไม่อาจพ้นเจ้าสมไปได้...
จมูกปากเจ้าสมชนแก้มแล้วไซ้แถวใกล้ใบหู หนูมลเอาสองมือผลักอกเจ้าสมไว้
เอียงหน้าหลบ
เจ้าสมยิ่งได้ใจ กอดเหวี่ยงเอวหนูมลจนหน้าท้องติดกัน
ดันจนหลังหนูมลแนบติดผนัง
แล้วเจ้าสมก็ใช้วิญญาณสมุนซาตานละเลงโหมจูบบนใบหน้าหนูมลจนสุดท้ายด้วยการกด
ปากประทับริมฝีปากหนูมล พร้อมการดูดดุน
แถมมือยังลูบไล้ล้วงอุตลุดตรงง่ามขาหนูมล
การขัดขืนอย่างรุนแรงด้วยการ
ดิ้นสะบัดตัว เพื่อให้หลุดรอดเป็นอิสระ
หากทว่าการดิ้นรนมาเท่าไหร่ก็ยิ่งจะทำให้การกอดรัดแน่นยิ่งขึ้นทุกที
จนการหลักและการทุบจากที่แรงค่อยๆเบาลงๆ ก็คงจะต้องรสการสัมผัสการจูบดูดดุน
และการที่มือล้วงลูบไล้ขยำตรงหน้าขา
ผ่านกระโปรงผ้าบางเข้ามา..มันก็ให้อารมณ์เสียววูบกระเจิง...
หนูมลเริ่ม
เขย่งขาขึ้นลงตามมือของเจ้าสม
จากมือที่ทุบต่อยใส่ไหล่ก็เบาลงจนกลายเป็นเกาะไหล่บีบแน่น
แอ่นหน้าท้องน้อยกระดกขึ้นลงไปมาตามมือของเจ้าสม ไฟแห่งราคะกำหนัด
เสน่ห์แห่งกามารมณ์ รสสวาทความมันส์สนุกสุขสุดยอดของความอยากใคร่
จากของที่เคยๆผ่านมามันก็ย่อมถูกปลุกเร้าขึ้นง่ายดาย
อารมณ์ของหนูมลในตอนนี้เริ่มร่านร้อนในทรวงอก
ตรงหน้าขาขมิบเองอย่างมีอารมณ์
ปากที่เจ้าสมจูบดูดดุนริมฝีปาก
โดยทีแรกหนูมลไม่ตอบสนองเม้มปากแน่น ก็ค่อยๆเผยอออกปล่อยริมฝีปากธรรมดา
เจ้าสมเห็นได้ทีก็จูบจ๊วบแถมเอาลิ้นแลบเข้าไปชอนไช กวาดกว้านไปมา
พอแค่ปลายลิ้นแตะสัมผัสกันเท่านั้น
จุดอดกลั้นของหนูมลก็เป็นอันพังทลายสิ้น....หนูมลโอบแขนรอบคอเจ้าสม
อ้าปากออกนิดๆแล้วก็อัดปากประกบปากเจ้าสม ออกแรงดูดอย่างแรง
พร้อมเอาดิ้นดุนตวัดสู้ลิ้นเจ้าสม สองคนเลยเร่งระดมดูดดุนกันอุตลุด...
เจ้า
สมจึงค่อยๆดึงกอดกึ่งลากตัวหนูมลให้ก้าวตามมาทางเตียงนอนทรงกลมผ้าปูขาว
แล้วร่างทั้งสองก็ทิ้งตัวลงกอดก่ายปล้ำฟัด
เจ้าสมก็ลูบไล้รูดซิปกระโปรงผ่าหลังของหนูมลแล้วรูดชุดกระโปรงให้หลุดออกไป
ทางปลายเท้า ค่อยแกะตะขอยกทรงสะบัดไปอย่างง่ายดาย..
ร่างของหนูมลก็เปลือยท่อนบน สองกระเตาะตูมๆเท่ากำปั้น
เม็ดติ่งแดงอมชมพูเรื่อๆขึ้นแข็งเป็นตุ่ม เจ้าสมล้วงด้วยสองมือกุมขยำ
ลุบไล้แผ่วเบา บิดขยี้ติ่งหมุนวนไปมา
เล่นเอาท่อนล่างของหนูมลที่เหลือเพียงกางเกงในตัวจิ๋วสีเขียวอ่อน
สองขาถีบไปมาคล้ายคนถีบจักรยาน
ร่างเจ้าสมก้ไม่น้อยหน้า
รูดไปถดไปจนเหลือกางเกงในตัวเดียวเช่นกัน
แต่อ้ายมังกรป้อมของเจ้าสมก็พองง้างดันจนขอบเอวกางเกงในเผยอออก
โผล่หัวออกมาสูดอากาศ
เจ้าสมเลยขยับส่ายส่วนนั้นให้บดติดกับตรงโหนกหนั่นกระเปาะเลาะของหนูมล
กระเด้งก้นแอ่นเอาส่วนตุงชนกระทบกับหน่าวของหนูมล ตีดัง ผับ! ๆ! ๆ!
ทั้งที่ช่วงบนทั้งจูบทั้งล้วง
แล้วมือหนูมลก็คว้าหมับเข้าที่เจ้ามังกร
ป้อมมู่ทู่เต็มมือ
แล้วเอาเรียวนิ้วลูบไล้กรีดรีดขึ้นลงจนเจ้าสมต้องครางซี๊ดเสียดัง
ชั่วพริบตา...กางเกงทั้งสองตัวก็หลุดปลิวไปที่พื้นห้อง
เจ้าสมปรับตัวหนูมลให้หงาย ส่วนตัวเองคว่ำหน้าคร่อมเอาตัวทับตัว
ช่วงหน้าท้องน้อยก็กดอยู่หว่างกลางขาหนูมล ที่ถ่างอ้ากางออกอย่างเป็นงาน
เจ้าสมก็โก่งก้นตัวเองขึ้นเล็กน้อยแล้วค่อยขยับมือจับอ้ายมังกรมู่ทู่จดจ่อ
จะเข้าถ้ำ แต่หนูมลกลับถดขยับส่ายก้นหนี ไม่ยินยอมให้มังกรเข้าถ้ำ...
หนู
มลมีเหตุผล...ด้วยการกดหัวเจ้าสมลงต่ำจนหน้าของมันมาอยู่ตรงตุ่มตึงยอดเต้า
อก เจ้าสมก็พอเดาออกกับความต้องการของความหมายของหนูมล
มันอ้าปากออกงับเอาจงอยติ่งยอดเต้าใช้ลิ้นดุนบี้อัดแปล็บๆ
ปลายลิ้นห่อเป็นกรวยแหลมวนรอบฐานติ่งอย่างเมามัน
หนูมลถึงกับแอ่นหน้าอกขึ้นรับอย่างรุนแรง
มือเจ้าสมก็อยู่สงบตรงกระเปาะ
โหนกเนินเนื้อ ที่มีหย่อมหญ้าหยุมหยิมอ่อนนุ่มปุกปุย
แต่นิ้วชี้กลับขยุกขยิกสอดแทรกผลุบหายเข้าในร่องหลืบกลีบน้อยที่ยังห่ออยู่
อย่างเนียนแนบแน่น ถึงแม้จะผ่านการแหวกแหกอ้าเสียดสีมา ๒ ครั้ง ๒
คราอย่างสะบักสะบอมแล้ว
หน้าเจ้าสมก็เลื่อนต่ำลงมา
ไต่ดะจากเต้าผ่านลงมาหน้าท้อง สะดือ จนถึงโหนกเขาน้อยที่มีหญ้าฝอย
เจ้าสมลากลิ้นตวัดแตะๆ แต่ด้วยการถูกมือหนูมลจิกบังคับดันหัวเจ้าสมตลอด
ตัวเจ้าสมก็เลื่อนตัวเองลงมานั่งยองๆอยู่กับพื้นห้อง
ถดตัวหนูมลให้นอนหงายสองขาห้อยลงมาที่พื้นด้วยโดยส่วนเหนือเนินหน่าวพาดนอน
หงายเป็นเตียงกลม
การนอนหงายอย่างนี้ส่งผลให้หน้าท้องน้อยแอ่นขึ้นเป็นเนินเด่นอย่างท้าทาย
เจ้า
สมก็ใช้สองมือดันต้นขาอ่อนให้กางออกกว้างขึ้น
สองมือกางนิ้วแกะแหวกตรงรอยร่องหง่างขา..แหวะออก รอยแยกอ้าสีแดงชมพู
กลีบเหลือบติ่ง..คล้ายแย้มยิ้มท้าทาย เจ้าสมก้มหน้าลงจมูกฝังลงตรงเนินบน
ปากแลบลิ้นทำเกลียวห่อแหลมแลบยื่นออกมา
สอดใส่แกะเกี่ยวผงกหน้าขึ้นลงสั่นหน้าไปซ้ายมาขวา
เพื่อให้ลิ้นที่ยื่นออกมาได้มีโอกาสวนเวียนไปมาได้รอบรอยแยกของหนูมล...
แน่
นอน
การกระทำของเจ้าสมก็ส่งผลให้หนูมลต้องถึงกับสองมือจิกกุมผ้าปูที่นอนดึง
อย่างสุดแรง ปากครางร้องเสียงดังซี๊ดซ๊าด เจ้าสมก็โยกหน้าลุยแหลก
โหมอย่างเต็มที่ เสียงหนูมลร้องคล้ายถูกทรมาน
"พี่..โอ๊ย!!! โอย..อย่าทรมานหนูเลย..โอยออยซ์โอยซ์..."
แล้วร่างของหนูมลก็แอ่นสะโพกสูงขึ้นจนดันหน้าเจ้าสมที่กดหน้าลงติดผืนหญ้าสั้นต้องยกเท้ากับตัวขึ้นตาม
"พี่กลับขึ้นมาเถอะ.." หนูมลร้องสั่ง พลางสองมือตะกุยไขว่คว้าพยายามดึงลำตัวของเจ้าสมตรงบั้นท้ายให้ยกขึ้นมาบนเตียงนอนให้ได้
เจ้า
สมก็นกรู้ หมุนตัวกลับเอาขาแหย่ขึ้นบนเตียงขึ้นคร่อมตัวหนูมลไว้
เข่าสองข้างกระหนาบอยู่ข้างกกหูหนูมล
ก้นโก้งโค้งส่งผลให้เจ้าดุ้นมังกรมู่ทู่ทิ้งดิ่งชี้ใส่ใบหน้าของหนูมลพอดี
เท่านั้น...หนูมลผู้ถูกอาจารย์เรืองสอนสั่งกามสูตรให้พอตัว
และด้วยไฟตัณหาราคะที่ถูกจุดติดขึ้นมา
ก็คว้าหมับเอากำส่งหัวดุ้นมาจ่อตรงริมฝีปากแล้วหนูมลก็อ้าปากงับอม..ดูดท่อน
หัวของเจ้าสมอย่างคนรู้งาน
เจ้าสมยกหน้าจากโหนกหนั่น
ก้มมองลอดช่องท้อน้อย เห็นปากหนูมลอวบอูมกำลังดูดขม้ำดุ้นอย่างเอร็ดอร่อย
เจ้าสมเห็นได้ทีก็กดก้นตัวให้ต่ำลงอีก
ส่งให้ท่อนหัวดิ่งลึกลงในลำคอของหนูมล..
เล่นเอาหนูมลตาเหลือกเอาฝ่ามือยันไว้พร้อมคายออกมา
แต่เจ้าสมยังคงกดจ่อปากไว้ แล้วเจ้าสมก็ก้มหน้าลงลุยทั้งปากทั้งลิ้น
แล้วทั้งสองก็บรรเลงใส่กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้กัน
หนูมลเองก็รู้สึกตัว
เบาหวิวไปตั้ง ๒ ครั้ง
ส่วนเจ้าสมขณะที่จวนสุดจะทนก็ลุกพรวดพราดชักดุ้นออกจากปากหนูมลกระทันหัน
เล่นเอาหนูมลที่กำลังอมดูดเพลิดเพลินตกใจสะดุ้ง ...ก็หาใช่อะไรไม่
เจ้าสมมันเสียดายน้ำอันสุดยอดของมันที่จะต้องหลั่งในช่องที่มันอยากมานานไม่
ใช่ให้หลั่งที่อื่น...
ดังนั้น เมื่อเจ้าสมขยับตัวลงมายืนกับพื้น
สองมือช้อนขาหนูมลเข้าตรงข้อพับยกสูงลอยขึ้น ทำให้ตัวหนูมลโค้งงอ
ก้นโค้งลอยเจ้าสองแก้มหยิบพร้อมหญ้าฝอยลอยเด่นอวดความอวบอุม
ได้ระดับกับเจ้าจรวดมังกร เจ้าสมกางข้อศอกออก ขาหนูมลก็กางตาม
สองพลูทุเรียนน้อยๆกแย้มเผยออกอวดสิ่งซ่อนเร้นภายในอย่างท้าทาย
เจ้าสม
จัดการแอ่นตัวส่งส่วนหัวมังกรทู่มู่ไปจดจ่อถูไถอยู่ตรงรอยแยกเท่านั้น
มือหนูมลก้เอื้อมลอดมาจากด้านข้างตัว จัดการปรับท่อนส่งให้ตรงรูท่อตัวเอง
แล้วเจ้าสมก็กะจังหวะกดอัดส่งลงไป มันบานใหญ่เหมือนปลาหมอกำลังแถกเหงือก
ค่อยๆจมมิดหายเข้ากลีบเหลือบอย่างช้าๆ ไม่ได้ลำบากยากนัก
เพราะร่องรูท่อก็หยาดเยิ้มด้วยน้ำใสหล่อลื่นอยู่แล้ว...
เจ้าสมเพียงกดลง
ไปแค่ครึ่ง อีกครึ่งหนูมลกระดกก้นขึ้นกลืนขมือบจนมิดหายเข้าหมด
เจ้าสมเอาสองฝ่ามือยันที่นอนไว้
ส่วนช่วงขาของหนูมลก็ยังถูกเกี่ยวยกสูงอย่างเดิม
เจ้าสมก็ก้มหน้ากระดกก้นปั้มอัดเหมือนอัดลูกสูบเข้าออกท่ออย่างเป็นจังหวะ
หนูมลก็ร้องคราง ส่ายก้นไปมาแถมร่อนสะโพกถัดไปมาคล้ายเขียนวงกลม
แล้วนาที
แห่งความสุดวิเศษของเจ้าสมกำลังเต็มที่
หนูมลก็ร้องขอให้เจ้าสมเร่งสปีดความเร็วขึ้นอีก
เจ้าสมก็ลุยปั้มเต็มที่ทั้งที่ตัวเองก็กำลังจะสุดอยู่แล้ว...
"โอ้ย!!!"
เสียงทั้งสองร้องเกือบพร้อมกัน และเป็นเสียงว่า "ดีแล้ว"
เท่านั้นทั้งคู่ก็แอ่นอัดกันแน่น หนูมลก็โยกยกก้นตัวเองสูงขึ้น
เจ้าสมก็แอ่นหลังกดก้นลง พร้อมทิ้งตัวฮวบลงทับตัวหนูมล
สองขาหนูมลก็ตวัดเกี่ยวรัดตรงแก้มก้นเจ้าสมจนแน่น
ชั่วครู่หนูมลก็ผลัก
ตัวเจ้าสมพลิกลง ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ เจ้าสมก็ขยับตัวลุกตาม
แต่หนูมลล็อคประตูห้องน้ำเสียแล้ว เจ้าสมตะโกนเรียกให้เปิดแต่หนูมลคงเแย
จนคาดผ้าขนหนุออกมา เจ้าสมก็สวนเข้าจัดการชำระล้างและปล่อยฉี่
พอออกมาหนูมลก็แต่งตัวเรียบร้อย เจ้าสมยังพยายามหงี่
พูดจาออดอ้อนจะขอให้หนูมลอยู่ต่อ
แต่หนูมลเอาแต่สั่นหน้าแล้วทำท่าจะขอกลับท่าเดียว
เจ้าสมก็เลยดึงหา
เรื่องชวนคุย แล้วการคุยครั้งนี้
เจ้าสมก็เผาอาจารย์เรือง..ที่ผ่านมานั้นถูกอาจารย์เรืองหลอกทั้งนั้น
แม้แต่การกระทำพิธีอะไรต่างๆ ก็เป็นเรื่องไร้สาระ
หวังเพียงได้เอาแม่หนูมลกับตัวหนูมลเท่านั้น...
หนูมลได้ฟังก็ได้แต่นั่ง
น้ำตาซึม เจ้าสมยุหนูมลว่าไม่ต้องไปหาอาจารย์เรืองอีกแล้ว
ให้ยอมมันอีกเพียง ๒ ครั้งเพื่อเอาเทปวิดีโอก็พอ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น