เสน่ห์..ซาตาน (ฉบับสมบูรณ์) ตอนที่ 5

"โอ๊ย!! อาจารย์เร็วเถอะ ใจจะขาดอยู่แล้ว..." คุณนายกำลังจวน..จวนจะ....
กึก!!! อาจารย์เรืองหยุดโลกหยุดทุกอย่างทันที เล่นเอาคุณนายพรดิ้นรนคล้ายคนถ่ายไม่ออกติดอยูที่ปลายลำไส้ คุณนายสะบัดหน้า หายใจฟืดฟาดๆ
"หยุดทำไมล่ะอาจารย์? โธ่กำลังจะ..." คุณนายบ่นอย่างเสียดายในอารมณ์ที่กำลังจะถึงจุดสุขสม อาจารย์เรืองไม่ตอบกลับกดทับลงไปอย่างเก่า...
คราวนี้คุณนายขยับพลิกตัว ขึ้นผลักตัวอาจารย์เรืองหงายผึ่งลง คุณนายขึ้นทับตัวอาจารย์ตรงหน้าขา ขึ้นยองๆจับดุ้นตอร์ปิโดมหากาฬตั้งให้ถูกทาง แล้วก็หย่อนก้นตัวเองลง ราหูอมจันทร์..อมตุ่ยวาบหายไปจนมองด้ามไม่เห็น เริ่มแล้ว..คุณนายเอาสองมือเกาะเหนี่ยวบ่าของอาจารย์แบบจ็อกกี้ควบม้า เริ่มต้นก็ค่อยเหยาะย่างเนิบนาบ แล้วค่อยเร่งสปีดควบเข้าสู่เส้นชัย ...ลุยถัดลุยโขยก ควบขี่กับม้าพยศที่กระดกยกก้นยกหาง คุณนายก็ควบขี่ขยับสุดฤทธิ์ ม้าอย่างอาจารย์เรืองก็เริ่มสุดกลั้น นอนตัวเกร็งแข็งจนคล้ายจะเป็นแท่งหิน..
ผับ..ๆ..ๆ..เสียงเหมือนคุณนาย กำลังเอาฉาบใหญ่ตีหน้าท้องน้อยอาจารย์เรืองอย่างไม่ปรานี ที่สุดของที่สุด...เสียง ผับ ครั้งสุดท้ายที่คุณนายโยกสะโพกขึ้นสูงสุดจนเกือบจะหลุดจากท่อนหัวมหากาฬของ อาจารย์เรือง แล้วหล่อนก็อัดกระแทกลงมาทั้งตัว... ทับกันอย่างแน่นิ่งในท่าหญิงนั่งชายนอน
คุณนายกับอาจารย์เรืองเดินเรียง กันลงมาตามบันไดชั้นบนอย่างเป็นปรกติ เจ้าสมรู้แต่หนูมลไม่รู้ พอลงมาถึงโถงชั้นล่างแล้วอาจารย์ก็กล่าวสั่งกับคุณนาย
"ลองตัดสินใจดูนะ ครับ ต้องด่วนแล้ว เดี๋ยวจะไม่มีเวลานะครับคุณนาย ก็ลองดูอีกวันสองวัน ถ้าหนูมลยังเป็นแบบเดิมอีกละก้อ รีบบอกไปเลย ตัดสินใจนะครับ"
แล้ว อาจารย์เรืองก็ชำเลืองสายตาไปที่หนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา โชว์น่องอันขาวอวบนวลอย่างน่าเลีย... จากนั้นก็พาตัวเองออกมาจากบ้าน ขึ้นรถเบนซ์ของคุณนายโดยเจ้าสมตามติดมา
อีก ๒ วันต่อมา...
ที่สำนัก ของอาจารย์เรือง เสียงรถเสียงแตรที่คุ้นหูมาแต่ไกล อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างมีเลศนัย ในขณะที่เจ้าวุฒิเจ้าสมกำลังทำความสะอาดในห้อง เสียงรถจอดลงหน้าเรือนพร้อมดับเครื่องลง
"อาจารย์คะ...อาจารย์อยู่มั๊ยค่ะ?" เสียงคุณนายดังก่อนตัวจะมาถึง
เจ้า สมรีบออกไปรับหน้า และเชิญมาที่ห้องอย่างไม่รอช้า ก็จะอะไรเล่า..ในเมื่อมีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกคน ซึ่งทำให้คุณนายมาเที่ยวนี้สงบเสงี่ยมไม่ออกอาการถือวิสาสะเช่นทุกครั้งที่ มา นั่นก็จะใครล่ะนอกจากหนูศยามลเท่านั้น เจ้าสมรีบมาแจ้งอาจารย์อย่างตื่นเต้นแทน
"อาจารย์...คุณนายพาลูกสาวมาแนะ"
"หือ" พร้อมกับอาจารย์เรืองยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีชัย ขยับเอาผ้าขาวพาดบ่า "เอ่อ..ไปเชิญให้เข้ามาได้เลยนะ"
เจ้าสมจึงรีบออกไปเชิญให้คุณนายกับหนูมลมาในห้องของอาจารย์เรือง
"สวัสดี ค่ะอาจารย์" คุณนายจีบปากจีบคอพูดอย่างดัด ดัดฝืนในอารมณ์จากการที่เคยเป็นกันเอง เข้านอกออกในได้ตามใจ แต่วันนี้ต้องมายั้งก็เพราะหนูมลคนเดียว...
"อาจารย์คะ หนูมลปวดอย่างที่ว่าอีกแล้วค่ะ ก็เลยคิดและปรึกษากันว่าอาจารย์พอจะมีวิธีอะไรอย่างอื่น ที่ไม่ต้องใช้พิธีนั้น ได้มั๊ย?"
"โอ้ย!! มันก็มีวิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้อาถรรพ์คุณไสย์ได้ หรือเอาแบบนี้ก็ได้..."
อาจารย์ พยักหน้าเรียกคุณนายให้ขยับเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงกระซิบ ทีแรกคุณนายก็สั่นหัว แต่พอสักครู่ก้พยักหน้าอย่างไม่มั่นใจนัก แล้วจึงถดถอยกลับมาบอกหนูมล
"หนูมลจ้ะ...งั้นใช้วิธีกินยาแก้แล้วก็เข้า ไปในห้องคนเดียว พยายามอบตัวและทำให้เหงื่อออกมากๆนะจ้ะ ยิ่งออกมากเท่าไหร่ ก็จะแก้อาถรรพ์ได้มากเท่านั้น.. อ้อ!! ยังมี..เอ่อ ของที่อาจารย์จะให้ติดตัวไป เอาเข้าห้อง ทำพิธีด้วยตนเองนะจ้ะ วิธีเดี๋ยวอาจารย์มีใบบอกให้หนูทำตามขั้นตอน..."
หนูมลก็พยักหน้ารับคำ อย่างไร้เดียงสา เจ้าสมเอาถ้วยยาผงละลายน้ำมาส่งให้ พร้อมน้ำเปล่ากลั้วคออีกแก้ว หนูมลรับมาก็ดื่มรวดเดียวหมด ท่ามกลางสายตาที่ส่อแววความหื่นกระหายอยากของอาจารย์เรือง... จากนั้นคุณนายก็จูงมือพาหนูมลเดินเข้าห้องข้าง ที่ครั้งหนึ่งคุณนายก็เคยใช้ห้องนี้มาแล้วเมื่อแรกมาที่นี่
ความจริง เหตุการณ์แบบนี้มันไม่น่าที่จะเกิดขึ้นมาได้เลยกับตนเอง จนกระทั่งยังพาเอาลูกสาวผู้บริสุทธิ์มาร่วมในปลักอุบาทว์ชั่วชาติที่สุด แต่คุณนายก็ทำแล้ว และทำอย่างเต็มใจ ทั้งๆที่ตัวเองก็คาดเดาเหตุการณ์ข้างหน้าได้เป็นอย่างดี อนิจา!! ความงมงายหลงผิด ขาดสติในการยั้งคิด มัวเมาร่านโลกีย์จากผู้ช่ำชอง และมีจิตวิทยาแสนกลร้อยเล่ห์อย่างอาจารย์เรือง....
ห้องพิธีนี้ไม่ เปลี่ยนแปลง แต่ครั้งนี้เพิ่มเครื่องทีวี วิดีโอ อาจารย์เรืองตามเข้ามาในห้องพร้อมถือถาดเครื่องพิธีชุดเดิมกับที่คุณนายเคย ใช้นั่นเอง เพิ่มใบบอกขั้นตอนกำกับมาด้วย แล้วอาจารย์ก็วางถาดลงบนโต๊ะข้างม้านั่งยาว เดินไปที่เครื่องเล่นวิดีโอใส่ตลับเทป เปิดฉายขึ้นจอทีวีแล้วดุนคุณนายให้ออกจากห้องไปพร้อมกัน ทิ้งหนูมลให้อยู่ในห้องเพียงลำพัง...
หนูมลนั่งอยู่ที่โต๊ะในขณะที่จอ ทีวียังเป็นไตเติ้ลตัวหนังสือ หนูมลรู้แต่เพียงว่าต้องอยู่อบตัว พยายามให้เหงื่อออกมากๆเท่านั้น นอกนั้นคุณแม่ไม่เห็นสั่งอะไร หนูมลก็ยังคงนั่งพิงพนักโซฟาดูทีวีไป... "อุ้ย.." หนูมลเบิกตากว้าง อะไรกันนั่น...จอฉายภาพของสาวแหม่มเปลือยกายกำลังเดินเข้าห้องน้ำ... หนูมลหน้าตาเลิกลั่ก
"อุ๊ย.." หนูมลเริ่มเกิดอาการตึงหน้า ร้อนวูบวาบๆ แล้วรู้สึกตัวว่าผิดปกติขึ้นแถวหน้าท้อง ท้องน้อยเริ่มมีอาการยืด-หดๆตรงๆนั้น แถมบริเวณเนินเหน้ามันเต้นผิดปกติ ขมิบได้เองอัตโนมัติ อืบๆๆๆมันร้อนชาวูบวาบทั้งตัว... โอย..คอแห้งผาก หนูมลเอามือตัวเองลูบไล้เนื้อตัวไปมา... มันไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่!! ร้อน...ร้อนรุ่ม..ร้อนเหลือเกิน! หนูมลบิดตัวไปมาอย่างทุรนทุราย
ภาพบนจอ ทีวี แหม่มสาวกำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นตรงหว่างขา กับเอานิ้วแหย่ล้วงเข้าร่องรูไป หน้าตาเหยเกโอดโอย ปากร้องครางเสียงดัง ออยๆๆๆ... หนูมลก็เริ่มเอามือลูบไล้ตรงนั้นของตัวเองบ้างอย่างไม่รู้สึกตัว ลูบอยู่ตรงเป้ากางเกงยีนส์ที่รัดขาเบียดแอ่นจนขึ้นรูปเป็นเนินน้อยๆ
แน่ นอน..ยาที่อาจารย์เรืองให้กินก่อนเข้าห้องมานั้น มันก็คือยาปลุกกำหนัดนี่เอง ด้วยฤทธิ์ของยาและวิดีโอ ทุกอย่างเข้าล็อค อาจารย์เรืองก็คงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่หลังผนังกระจกเงาทางเดียวเช่นเดิม จับจ้องมองหนูมลอย่างหื่นกระหาย ส่วนคุณนายพรไม่ต้องพูดถึงถูกเจ้าสมเจ้าวุฒิพางุดๆเข้าอีกห้อง จัดการเล่นมวยหมู่รุมกันอย่างโลดโผน
หนูมลถูกฤทธิ์ยาเริ่มค่อยๆรูดซิปกาง เกงยีสน์ แกะกระดุมแบะขอบกางเกงออก เผยให้เห็นกางเกงในบางเบาสีขาวลายดอกฟ้าอ่อน หนูมลถดกางเกงยีนส์คับติ่วลงไปแค่เข่า แล้วเอามือล้วงเข้าไปในขอบกางเกงใน ขยุกขยิกตรงเนินั้น ตาก็จ้องดูจอทีวี ที่ภาพแหม่มสาวนั้นกำลังละเลงจิ้มนิ้วทะลวงล้วงควักเกี่ยวอุตลุด เสียงครางดังลั่น...
หนูมลเหลือบเห็นกระดาษคำสั่งของอาจารย์เรืองที่พับ วางไว้แต่ทีแรก จึงหยิบมากางออกอ่าน ในนั้นก็บอกวิธีการต่างๆอย่างที่คุณนายผู้แม่เคยปฏิบัติมาก่อนนั่นเอง หนูมลอ่านแล้วก็วางแผ่นกระดาษลงในถาด แล้วคว้าเอาปลัดขิกที่อยู่ในถาดนั้นมาหมุนดูไปรอบๆ ดูเป็นดุ้นลำลึงค์มันวาววับที่ปลายหัวขิกทาสีแดงเลื่อมเป็นง่ามเงี่ยงบาน เป็นดอกเห็ด ตัวลำท่อนยาวสีออกคล้ำๆ...
แล้วหนูมลได้ที่ก็เอาขาถีบกางเกง ยีนส์ที่ค้างคาเข่าหลุดออกไปทางปลายเท้า มือขวายังถือปลัดขิกไว้ ส่วนมือซ้ายก็รูดกางเกงในตัวน้อยออกทันที ...อล่างฉ่าง!! อาจารย์เรืองตาแทบถลนเบิ่งตาชะโงกหน้าจนชิดติดกระจก ...เนินเนื้อนั้นแน่นนูนร่องมิดชิด ขนหญ้าปุยปุยเป็นเพียงสีเทาปนน้ำตาลทองอ่อนๆ ฟูฝอยเพียงกระจุกบนเนินหน่าวโหนกสวยงาม เนื้อตรงท้องน้อยกับต้นขา ร่องหนีบเนียนขาวผ่องบริสุทธิ์ ให้อารมณ์ชวนโลมเลีย อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขึ้นลง ลิ้นตวัดวาดตามริมฝีปากแห้งผากไปมาอย่างกระสันใคร่
ภาพหนูมลกำลังเอา ปลัดขิกจ่อถูไถไปมาตามร่องแบบจิ้มจากบนเนินลากผ่านร่องบนลงล่าง พอผ่านมาถึงร่องกลางถูกจุดก็สะดุ้งตัวนิดๆ อ้าปากแล้วห่อจู๋หลับตาพริ้มอย่างน่ารักน่าใคร่... แข่งกับภาพในจอที่แหม่มก็กำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นอย่างสนุกอารมณ์
ยิ่งทำ ยิ่งรุนแรง หนักมือมากขึ้น ยาออกฤทธิ์เร่งเร้ายิ่งขึ้นทุกที หนูมลก็เริ่มที่จะนำเอาหัวปลัดขิกจ่อเข้าช่องทางเข้าถ้ำ แน่นอนความกำหนัดและความต้องการก็เยิ้มออกมาหล่อลื่นหล่อเลี้ยงปากถ้ำ... เปล่าเลย!!! ในชีวิตที่เพิ่งโตมาเป็นสาวรุ่น หนูมลยังไม่เคยรู้เรื่องของการช่วยตัวเองหรือสำเร็จความใคร่ใดๆ จะรู้ก็แต่ว่าเวลาเอาหมอนข้างมาหนีบที่หว่างขานอน เกร็งอัดเบียดแน่นๆ มันจะรู้สึกสนุกแปลกๆ สบายเบาตัวใจหวิวๆ ก็เท่านั้น... แต่มาวันนี้ มันเกินเลยเถิดมาก ปกติของรุ่นแรกสาวของหนูมล ก็ด้วยเพราะยาของอาจารย์เรืองอย่างช่วยไม่ได้
ถึงบริสุทธิ์ใสซื่ออย่างไร ต่อให้สาวใดที่มีความคิดความอ่านหรือจะจบการศึกษาสูงแค่ไหน ปริญญาชั้นไหน ก็คงไม่หนีอย่างหนูมลนี้ไปได้... ทั้งยากระตุ้น วิดีโอเอ็กซ์ และสถานการณ์อยู่ลำพังมันเป็นใจ หนูมลจึงปล่อยใจตาม เอานิ้วค่อยๆกางกลีบบัวบานแล้วเอาปลัดขิกกดมุดหัวลงไป โดยธรรมชาติของความต้องการของมนุษย์ที่ถึงจะไม่เคย เป็นครั้งแรกก็ทำได้โดยอัตโนมัติ...
หนูมลขยับมือ ขยับเจ้าปลัดขิกเข้าออกๆอย่างกล้าๆกลัวๆ... อูย!! มันยังไงก็ไม่รู้ งุ่นง่านพลุ่งพล่านในอารมณ์ นี่ขนาดเอามันเข้าตั้งลึกแล้ว อีกมือก็ตะปบขยุ้มสองเต้าตัวเองอย่างมันในจิตสำนึกของความต้องการ...โอย!!!
หนู มลบิดตัวไปมา มันร้อนผะผ่าว อารมณ์สยิวเสียวจนอยากได้ใครมาช่วย ช่วยดับความอยากความต้องการที... เหลือบมองที่จอทีวี ยัยแหม่มนั้นมีผู้ชายกำลังอัดดุ้นลำพอดี ผู้ชายกำลังปั้มอย่างรุนแรง... หนูมลต้องแอ่นตัวหลังลอยไม่ติดเบาะโซฟา สองมือรั้งตรงกระเปาะน้อยที่มีปลัดขิกเสียบคาอยู่
"หนูมลจ๋า..." เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆตัว
"อุ๊ยซ์!!!" หนูมลสะดุ้งสุดตัว ทิ้งตัวทิ้งก้นลงกับโซฟาทันใด หันมาตามเสียงนั้น... ภาพทีปรากฎหนูมลแทบกรีดร้องออกมา ก็จะอะไรได้ล่ะ..อาจารย์เรืองแก้ผ้ายืนอยู่ ปล่อยท่อนลำมหึมาตั้งลำส่ายหัวโด่ไปมาอย่างน่าสยองพองเกล้า แค่เพียงจะอ้าปากร้อง อาจารย์เรืองก็เอามือมาปิดปากหนูมล แล้วพอหนูมลยกสองมือหมายมาแกะมือของอาจารย์เรืองออก ส่วนล่างที่ขายังกางถ่างอยู่ก็ถูกอีกมือของอาจารย์ตะปบ ตะปบไม่ตะปบเปล่า...แถมเอานิ้วเกี่ยวตวัดปุ่มเสียวมหาเสียวเข้า
"โอย ซซซ์" หนูมลถึงกับหดก้น หลังงอเป็นกุ้งทันที...อาจารย์เรืองได้ทีเมื่อเห็นหนูมลอยู่ในอาการแบบนี้ ปล่อยมือจากปิดปากลงมาละเลงเต้าเล็กๆที่เพิ่งตูมๆเต่งเต้า "อ๊อยซ์ซซซ" ทำไมถึงดีอย่างงี้ ตะกี้ที่ตัวทำเองมันไม่ดีอย่างนี้เลย..หนูมลคิดบอกตัวเองในความรู้สึกที่ เบลอๆ สองมือที่คอยปัดป้องแกะมืออาจารย์เรืองออก กลายเป็นกดทับมืออาจารย์ไว้แน่น คอยตามมือของอาจารย์เรืองไปมา
อาจารย์ เรืองยิ้มมุมปาก แน่นอนท่าที่ตนเองยืนตะปบอยู่นี้เป็นท่าที่มาทางด้านหลังของหนูมล เมื่อเขาเอื้อมเข้าทางด้านหลัง คร่อมตัวมาทางหลังหนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา ท่อนลำเขื่องของอาจารย์ก็ต้องพาดมาบนบ่าของหนูมล ตรงซอกคอหนูมล
ขณะที่ ถูกอาจารย์เรืองขยำล้วงควักอยู่นั้น เธอก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกเช่นกันที่จู่ๆทำไมมีมือที่สามของอาจารย์เพิ่มมาอีก ล่ะ มันมาเสียดสีไซ้ที่ต้นคอตน หนูมลยกมือขึ้นตวัดมาทางต้นคอ "อุ๊ย!!!" เมื่อมือเธอคว้ากำเอาท่อนลำเข้าเต็มๆ จึงเอียงหน้ามามองทั้งที่มือยังกุมไว้แน่น...
"ของของอาจารย์เอง..อูยซ์" หนูมลกุมกำไว้แน่น จ้องตาไม่กระพริบ นับแต่เกิดมาหนูมลยังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้และใกล้ๆจะจะอย่างงี้เลย... "อึ๋ยย์.." น่าเกลียดน่ากลัวอะไรอย่างนี้! หัวดำคล้ำบานเป็นเงี่ยงปลาหมอ แถมลำท่อนยังมีเส้นเลือดปูดๆโปนๆอย่างเห็นได้ชัดและเต้นกระดุบๆ
"จับกำ ไว้นะหนู อย่าปล่อยเชียว มือหนูอุ่นวาบดีจังเลย..." อาจารย์เรืองออกเสียงลอดไรฟันสั่ง พร้อมกระดกก้นปอด เองของตัวเองรูดถูกับกำมือแน่นของหนูมลไปมา
แน่นอน...ในขณะนั้นความ กำหนัดกระสันใคร่ของหนูมลจากฤทธิ์ยาก็กระตุ้นออกมาจนสูงสุดแล้วเช่นกัน... สติสัมปชัญญะของตัวเองไม่มีอีกแล้ว ความร้อนร่านความต้องการจากตัวยาก็ทำให้หนูมลลืมตัวไปสิ้น มือที่กุมลำท่อนของอาจารย์เรืองก็รูดถอกเข้าออกอย่างสนุกมือตามอารมณ์เสียว ข้างนิ้วของอาจารย์ก็เกี่ยวกระตุกตรงซอกหว่างขาของตัวเองไปด้วย...
"เดี๋ยว จะทำให้หนูมลมีความสุขนะจ้ะ" อาจารย์เรืองรู้ดีว่าในขณะนี้หนูมลอยู่ในกำมือแล้ว พูดพลางเดินอ้อมมาด้านหน้า ทั้งๆที่หนูมลยังกำดุ้นมหากาฬของอาจารย์ไว้ราวกลัวว่าจะหลุดหาย "ปล่อยมันก่อนเถอะหนู.." หนูมลถึงยอมปล่อยด้วยขวยอาย
อาจารย์เรืองที่มา ยืนต่อหน้ากันแล้ว ก้มยองๆลงจับขาของหนูมลแบะถ่างออก ซึ่งหนูมลก็ว่าง่ายถ่างขาออกตามความต้องการของอาจารย์อย่างกว้าง อาจารย์เรืองก้มหน้าลงสูดกลิ่นแรกแย้มอันผุดผ่องบริสุทธิ์เต็มปอด "อาซ์" แล้วลิ้นก็ค่อยๆบรรจงลงโลมเลียตามเนินหญ้าอ่อน บดหญ้าให้ลู่ติดกับโหนกหน่าวเล่น แล้วค่อยๆไล่หลุบลงมาตามเหลือบอูมร่องกลีบ เตาะแตะผ่านเพียงผิวเผินตรงร่องช่องสวรรค์....
เพียงเท่านี้ หนูมลก็ขยับก้นส่ายถดหนีถอยอย่างสุดสยิว ขมิบก้นจนจะขึ้นไปอยู่บนหัว สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนแน่น ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะดันหัวออกหรือดึงหัวเข้ามากขึ้น ก้นหนูมลไม่หยุดอยู่นิ่ง ขยับถดส่ายลึกเข้าไปมา อาจารย์เรืองเลยต้องเอาสองมือช้อนก้นหนูมลแล้วดึงแอ่นออกมานั่งตรงปลายขอบ เบาะโซฟา ทำให้โหนกนูนแอ่นลอยเด่น...
อาจารย์เรืองก้มตัวลงอีกครั้ง เอาขาอ่อนของหนูมลทั้งสองข้างพาดบนบ่าแบกไว้ สองมือเหนี่ยวแก้มก้นของหนูมลขึ้นมา เท่านั้นพงหญ้าน้อยโหนกตึงก็ลอยเด่นอยู่ตรงปากจมูกอาจารย์เรืองไม่ถึง นิ้ว...
อาจารย์เรืองก็เริ่มใช้ลิ้นห่อเหมือนเป็นกรวยแหลมแลบยื่นออกมา จากปากคล้ายดุ้นกุนเชียง ก้มหน้าลงอีกนิดแล้วก็ผงกหน้าขึ้นลง ให้เจ้าปลายลิ้นเซาะเข้าไปตามร่องรูดขึ้นลง หนูมลถึงกับเอาสองมือเหนี่ยวพนักพิงหลังตั้งเป็นศอกคู่สะบัดหน้าไปมา ก้นกระดกขึ้นลงอัดกับหน้าอาจารย์เรืองยังกะฉิ่งฉับ... อาจารย์เรืองก็โหมลิ้นอัดดุนฉกตวัดลึกตื้นแผ่ลิ้นกว้างเต็มใบรูดบ้าง..เรียว แหลมบ้าง..ตามเชิง
อนิจจา! สาวแรกรุ่นผู้ยังไม่ประสา เพิ่งจะเริ่มบานแย้ม ก็ถูกบดขยี้อย่างเกินเรียน ระดับประถมเหมือนต้องมาเจอกับระดับมหา'ลัย พาสชั้นมากจนเกินเลย อารมณ์เหลิงกระเจิงก็ย่อมกว้างไกลกว่ากัน หยาดหยดแห่งความสาวบริสุทธิ์ถูกอาจารย์เรืองดูดเลียจนหมดสิ้น ถึงกับฟุบสลบอยู่บนนั้นนั่นเอง...
อาจารย์เรืองก็ได้แต่เพียงแลบลิ้นโลม เลียตวัดไปมา โดยเจ้าโลกใหญ่ยาวผงาดส่ายไปมาอย่างเสียดาย ที่มันไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าเยี่ยมชมคูหาถ้ำอันบริสุทธิ์แห่งนี้ อาจารย์เรืองเสียดายใจจะขาด คิดอยากจะจับขาของหนูมลถ่างออกแล้วเอาเจ้าโลกจ่อดันดู มันก็ได้แต่ชน จ่อลองดันก็ปรากฏว่ามันตื้อ ท่อนลำโก่งโง้งไม่เข้า... ในขณะที่หนูมลสลบไสลตาหลับพริ้มอย่างน่ารักไร้เดียงสา...
'อดใจไว้ เถอะ..ยังไงหนูมลต้องเป็นของเราวันยังค่ำ' คิดได้ก็แค่เอาหัวที่จรดจ่อร่องเปลี่ยนเป็นเอาลำท่อนพาดตามร่อง ยกขาหนูมลขึ้นพาดบ่าอย่างเก่า แต่คราวนี้เอาขาหนีบชิดกัน เลยหนีบเอาท่อนลำของอาจารย์ไว้จรงต้นขาอ่อน ที่ลำท่อนของอาจารย์เรืองยังพาดตรงร่องเนินของหนูมล แล้วอาจารย์เรืองก็โยงโย่โยกถัดตรงนั้นแบบนั้น จนสำเร็จสมประสงค์ของตัวเอง หยาดหยดของอาจารย์ก็หกเลอะเต็มหน้าท้องหนูมล ที่ยังหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น...
อาจารย์เรืองก็ชำระเช็ดล้างทำความ สะอาดให้หนูมลอย่างทะนุถนอม จนอยากจะกลืนกิน เด็กอะไรไม่รู้ น่ารักน่าฟัดจริงๆ เป็นตายยังไงต้องเอาทำเมียอยู่กินกันให้ได้ อาจารย์เรืองตัดสินใจแน่วแน่ทั้งที่อายุตัวเองกับหนูมลห่างกันหลายรอบ แต่งตัวสวมใส่เสื้อผ้าให้หนูมล แล้วจัดท่าทางการนอนพักให้เข้าที่เข้าทาง
แล้ว อาจารย์เรืองก็ออกมานอกห้องเลี่ยงมาทางห้องกลางที่คุณนายพร เจ้าสมเจ้าวุฒิอยู่ ขยับกรอบรูปขึ้นมองเข้าไปในห้อง ก็เห็นตูดเจ้าสมปั้มอัดคุณนายให้ดูดแท่งไอติม อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างพอใจแล้วขยับกรอบรูปกลับลง
เวลาผ่านไปร่วม ๒ ชั่วโมง คุณนายและหนูมลก็พร้อมกันมาลาอาจารย์เรือง หนูมลก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาด้วย
"ลาล่ะคะอาจารย์ แล้วเมื่อไหร่ถึงต้องมาทำพิธีอีกละค่ะ?" คุณนายถาม
"อัน นี้ก็ต้องแล้วแต่หนูมลนะ ว่างเมื่อไหร่ก็มาทำได้เลย แต่ต้องมาทำให้ครบภายใน ๑ เดือน... อ้อ..แล้วเป็นยังไงล่ะหนู รู้สึกดีขึ้นสบายขึ้นไหมล่ะ?" อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์เอ่ยถามหยั่งเชิงหนูมล
"ค่ะ.." หนูมลตอบเบาๆ พร้อมกับก้มหน้าลงอีก
"งั้นก็เลยลาล่ะคะ หากหนูมลพร้อมเมื่อไหร่ก็จะรีบมาทันทีค่ะ.." หนึ่งแม่โง่กับหนึ่งลูกผู้ไร้เดียงสาก็ลาอาจารย์เรืองกลับไป
"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้นทันทีที่เสียงรถของคุณนายแล่นจากไป "หวานมันหยดติ๋งเลยสิครับ"
"แน่ นอน! นี่แหละในชีวิตที่กูปรารถนา ขอมีเมียเด็กและเด็กแบบนี้โว้ย!" อาจารย์เรืองพูดด้วยท่าทางเอจริง จนเจ้าสมเจ้าวุฒิที่มีความคิดตั้งใจที่จะมาขอส่วนแบ่งจากอาจารย์ ต้องมีอันสะดุดจุกคอ
"ก็ดีครับอาจารย์" เจ้าวุฒิพูดเสริมแก้ขวย เหลือบมองหน้าเจ้าสมวูบหนึ่ง แล้วสองลูกศิษย์ก็ถอยออกจากห้องมา
"เฮ้ย..ไอ้สม กุเลยไม่รู้ว่าใครล่อใครหลอกใครกันแน่แล้วโว้ย!"
"ไอ้ห่า..พูดเสียงดังไปเถอะ เดี๋ยวอาจารย์ได้ยินล่ะมึง ไปๆ..ไปกินข้าวกันดีกว่า"