ปรี๊นๆ!!! เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นที่หน้าบ้านอีกครั้ง พร้อมเจ้าสมพรวดเข้ามาหาอาจารย์ ที่กำลังเป่ากระหม่อมเด็กอยู่ เจ้าสมกระเถิบตัวติดอาจารย์เรือง เอามือป้องปากกระซิบที่หูว่า "มาแล้ว..คุณหญิงกลับมาแล้ว..."
อาจารย์เรืองพยักหน้ารับรู้ พร้อมแววตาฉายประกายแวววับ
"เอ้า...แม่นันเอาลุกกลับไปได้ เช้าเย็นและก่อนนอน เอาน้ำมันนี่ทานวดตรงที่ปวดนะ"
"อาจารย์ขา..."เสียงคุณหญิงเมียนายพลทหารดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาในห้อง ก้าวสวนกับแม่นันที่อุ้มลูกออกประตูไป
บ๊ะ!!! วันนี้เล่นนุ่งกางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง แหม...ตัดกันสะดุดตาเชียว
"อิฉันก็ทำตามที่อาจารย์บอกแล้วทุกอย่างค่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่า..."
อาจารย์เรืองยกมือห้ามคุณนายพูดต่อ พร้อมพนมมือหลับตาลงทำปากขมุบขมิบ เจ้าสมขยับตัวเข้ามาใกล้คุณนายพร้อมจุ๊ปากบอกให้คุณนายอยู่นิ่งๆ...
"อย่าเพิ่งพูดอะไรครับ ตอนนี้อาจารย์กำลังส่งกสิณจิตไปทางโน้นอยู่ รอสักประเดี๋ยวเถอะครับ"
ครู่ใหญ่ ฮือ!!! อาจารย์เรืองครางเสียงในลำคอ พร้อมลืมตาขึ้น เอามือลูบหนวดไปมาอย่างใช้ความคิด
"ความจริง ที่คุณนายทำพิธีครั้งก่อนน่ะ เกือบสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่ว่าพอดีฝ่ายโน้นเค้าทำการเพิ่มฤทธิ์ให้กับกุมารทองกับพรายกุมาร แถมยังฝังคุณไสยลงในตัวท่านนายพลอีก... เอ้อ..คุณนายช่วยตอบอาจารย์ตามตรงนะครับ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านนายพลมีอะไรกับคุณนายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?"
คุณหญิงเมียท่านนายพลก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ
"พูดเถอะครับ" เจ้าสมตะล่อมขยั้นขยอ
"ก็ไม่ใช่ทะลึ่งอะไรหรอกครับ อาจารย์ต้องการจะนับวันได้ถูกต้อง..." อาจารย์เรืองเสริมขึ้น
"เอ่อ..ค่ะ เอ้อ..ครั้งสุดท้ายก็ราวสัก ๒ เดือนมาแล้วค่ะ"
"อื่ม.." อาจารย์เรืองแอบยิ้มมุมปาก พร้อมขมวดคิ้วหรี่ตาแบบใช้ความคิด "อีนังเมียน้อยมันสู้คุณนายสุดฤทธิ์เลย มันใช้วิธีสุดยอดของการทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยการลงเสน่ห์ในตัวเอง มันทุ่มทุกอย่าง ...ว่าแต่คุณนายคงหมดหนทางแล้วละครับ นอกจากว่า.... แต่อาจารย์ว่าคุณนายทำไม่ได้แน่นอน อันนี้อาจารย์เสียใจด้วยนะ"
อาจารย์เรืองจบคำพูดแบบครึ่งๆกลางๆ พลางส่ายหน้าไปมา
"อาจารย์ใช้พิธีมหาฤทธาอย่างคราวคุณจันที่บ้านอยู่อยุธยา ไม่ได้หรือครับ? ผมว่ารายคุณจันมันหนักกว่านี้นะครับอาจารย์" เจ้าสมพูดสอดรับลูกเล่น..สมเป็นศิษย์อาจารย์กัน
"เฮ้ย!! มันไม่เหมือนกัน แล้วคุณนายจะทำแบบนั้นได้ยังไง?"
"อาจารย์คะ.." คุณนายนั่งฟังสองอาจารย์ศิษย์พูดกัน จึงสอดขึ้น "ช่วยลองอธิบายหน่อยคะว่าพิธีมหาฤทธาน่ะ อิฉันต้องทำอะไรยังไงบ้าง ถ้าหากมันจะเป็นผล ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ อิฉันก็กล้าทำได้ทั้งนั้นล่ะคะ.."
"คืออย่างนี้ครับ..." เจ้าสมช่วยอธิบายตามบทที่เคยวางกันมา ตัวอาจารย์เรืองขยับลุกเลี่ยงออกจากห้องไป เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวดีกล่อมตะล่อมเหยื่อเต็มที่
"ไอ้วุฒิ..มึงไปเตรียมห้อง..."
อาจารย์เรืองออกมาก็สั่งเจ้าวุฒิที่รออยู่นอกห้อง ด้วยความมั่นใจว่าต้องเป็นไปตามแผน... เจ้าสมก้าวเดินฉับๆอย่างกระหยิ่มในผลงาน
"เรียบร้อยครับ คุณนายแกตกลงแต่มีข้อแม้ว่าก่อน ๔ ทุ่มขอกลับบ้าน กลางวันไม่มีปัญหาครับอาจารย์"
อาจารย์เรืองเผยอยิ้มมุมปากพร้อมหมุนตัวกลับเข้าห้องไป... เจ้าสมเจ้าวุฒิหันมาสบตากัน ยิ้มและยักไหล่จนเกือบจะพร้อมกัน
"คุณนายถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็ต้องเอารูปของท่านนายพลมาด้วยนะครับ" อาจารย์เรืองบอกหลังลงนั่งขัดสมาธิ
"ค่ะ! คิดว่าคงเป็นพรุ่งนี้ ว่าแต่ว่า...ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยทำให้เต็มที่หน่อยค่ะ งั้นวันนี้อิฉันขอลาล่ะคะ พรุ่งนี้เช้าคงมาได้สักเก้าโมงเช้าแล้ว..."
คุณนายนายพลทหารยกมือไหว้แล้วค่อยๆหมุนตัวออกจากห้อง ซึ่งก็ไม่พ้นที่อาจารย์เรืองจะจับจ้องแก้มก้นยักย้ายซ้ายขวาไปมาจนลับออกประตูไป...
เช้าวันต่อมา...อาจารย์เรืองอาบน้ำสระผม ประแป้ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ฮัมเพลงเบาๆอย่างสุขสมอารมณ์ ...วันนี้แหละ เป็นวันที่ตนจะได้ในสิ่งที่ชอบที่ใฝ่หามานาน ฮืม... ประเดี๋ยวเถอะ! อ้ายเรืองเอ๋ย...
"สวัสดีค่ะอาจารย์..." เสียงคุณนายเดินเข้ามานั่งประนมมือ เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากเคลิ้มฝัน
"อ้อ!" อาจารย์เรืองรับคำ "บ๊ะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตะกี้อาจารย์กำลังใช้พลังไปทาบทามดูลาดเลา ก็พอดีคุณนายมา..."
"นี่คะ.." คุณนายยื่นส่งรูปให้ อาจารย์เรืองรับมาเพ่งพศดู เป็นภาพถ่ายครอบครัว ๓ คน พ่อ แม่ ลูกสาว
"อือ! สวยน่ารักเหลือเกิน รูปร่างก็ไม่แพ้คุณแม่เลยนะหนู..." ความคิดแว่บเข้าสมอง ลูกสาว ๆ ๆ อาจารย์เรืองเบนเป้าความสนใจทันทีที่เห็นรูป แต่ก็ยังอดชำเลืองดูคุณนายผู้แม่ไม่ได้...
"คุณนายตัดสินใจแล้วสินะครับ?"
"ค่ะ ถ้าหากว่าอาจารย์มั่นใจว่าได้ผลแน่นอน"
"ไอ้เรื่องนี้ คุณนายไม่ต้องกังวล พิธีมหาฤทธานี่เป็นวิชาสุดยอดแล้ว ๑๐ รายก็มีไม่ได้ผลไม่เกินรายเท่านั้น นอกเสียจาก... เอาว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ว่าแต่คุณนายพร้อมหรือยังล่ะ?"
"ค่ะ" คุณนายพยักหน้ารับ
เจ้าสมที่นั่งอยู่จรงหน้าต่าง...ขยับตัวเมื่อเห็นอาจารย์เรืองชายตามา เจ้าสมรับด้วยหางตา
"เชิญห้องนี้เลยครับ...คุณนาย" เจ้าสมผายมือไปทางห้องขวามือ ซึ่งเป็นห้องนอนของอาจารย์เรืองโดยเฉพาะ
"คุณนายเตรียมชุดนอนมาด้วย...แล้วงั้นเปลี่ยนได้เลยครับ แล้วคุณนายก็ต้องปฏิบัติกับอาจารย์แบบเดียวกับที่คุณนายเคยทำกับคท่านายพล แบบไหนก็แบบนั้นนะครับ ท่านอาจารย์ก็จะทำแทนตัวท่านนายพล เพื่อให้ดวงจิตโน้มน้าวและดึงรั้งความรู้สึกนึกคิดท่านนายพลให้กลับคืนมาแล้วนั้น ตัวคุณนายต้องใช้อารมณ์และจิตใจอย่างสุดฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นแล้ว...คุณนายก็จะสู้ทางฝ่ายโน้นไม่ได้เลยนะครับ"
เจ้าสมรับหน้าที่ชักจูงปูพื้นกับคุณนาย หล่อนพยักหน้ารับเจ้าสมอย่างเขินๆ พร้อมเดินเลี่ยงไปเปลี่ยนชุดนอนแล้วลงนอนบนเตียงที่ปูผ้าขาวไว้ แล้วหลับตาลงท่องคาถาตามที่เจ้าสมสอนไว้.... เสียงประตูปิดลงและใส่กลอน อาจารย์เรืองอยู่ในชุดผ้าขาวคาดแบบผ้าขาวม้าไม่ใส่สวมเสื้อเช่นที่เคย เดินมานั่งตรงขอบเตียง
"โอม!!! จงกลับมา...กลับมา จงเป็นที่รักใคร่ ของเคยได้ใช้ ของเคยได้กิน ของเคยเข้า..ของเคยออก จงเป็นเสน่ห์...เป็นเสน่ห์"
เสียงอาจารย์เรืองพึมพำ พร้อมเอานิ้วจุ่มถ้วยแป้งดินสอพอง จิ้มไปตรงหน้าผาก ๓ จุด ตรงคอ ๑ จุด แล้วก็ลากนิ้วไล่ยาวลงมา...
"เอ่อ...คุณนายถอดชุดนอนออกเถอะ อาจารย์จะได้ทำพิธีสะดวกๆ" อาจารย์เรืองทำเสียงแบบเกรงใจ
"ค่ะ" คุณนายรับคำพร้อมเปลื้องชุดนอนออก แต่ก็ยังไม่วายที่จะเอามือปิดตรงกระเปาะอล่างอย่างเต็มมือ
อาจารย์เรืองลากนิ้ววนรอบเต้าใหญ่ จากเต้าซ้ายวนมาเต้าขวาข้างละ ๓ รอบเน้นๆ ...'อือ!!' อาจารย์เรื่องคำรามในคอ 'กูจะทนไม่ไหวแล้ว!' ผ้าขาวที่อาจารย์คาดมามันตั้งประโดงเป็นเสาโด่งขึ้นมาเกือบถึงสะดือ อาจารย์เรืองชโลมสองมือด้วยน้ำมันมนต์ แล้วใช้สองมือลูบไล้ขยำคลึง ๒ เต้าใหญ่งามนั้นอย่างแผ่วเบา... จากฐานเต้าไล่ขึ้นมาตรงยอดติ่งแล้วบี้ขยี้ติ่งยอดเต้าทั้งสองข้างจากช้าจนเร็ว ปากก็ทำพึมพำมนต์... สักพักคุณนายก็เริ่มของขึ้นมีอาการยุกยิดบิดซ้ายขวาแอ่นอกขึ้นลงไปตามมือ อาจารย์เรืองแสยะยิ้มมุมปาก
"คุณนายต้องดึงผ้าของอาจารย์ออกซิ..."
เท่านั้นคุณนายก็กระตุกผ้าขาวของอาจารย์เรืองออก...แต่แล้วก็ต้องตาลุกโพลง 'โอ้โห...บานเป็นจานเชิง..ยังกะงูจงอางแผ่แม่เบี้ย ท่อนลำมหึมา ใหญ่กว่าท่านนายพลเป็นสองเท่า อูยซ์...' คิดแล้วคุณนายต้องหนีบขาแน่นด้วยความยะเยือกเสียว แต่มือกลับเอื้อมไปกุมจับเต็มกำอย่างลืมตัว
"อูยซ์..." อาจารย์เรืองครางออกมาเมื่อถูกกุมกำดุ้นยาวใหญ่พร้อมถูกถอกรูดขึ้นลง
"อุ้ยย์..." คุณนายครางบ้างเมื่อถูกปากอาจารย์เรืองดูดหัวนม พร้อมกับที่นิ้วอาจารย์ตวัดกรีดตามรอยผ่าตรงร่องหนั่นเนินเสียว ...๒ เดือนกว่าที่คุณนายเว้นว่างจากการทำศึกสวาท เจอเพียงแค่นี้คุณนายก็แทบขาดใจ
"อ๊อยย์...อาจารย์จะทำอะไรต่อ ก็รีบเถอะคะ อิฉันไม่ไหวแล้ววววว..."
ส่งผลอาจารย์เรืองลุกขึ้นเข้านั่งกลางหว่างขาคุณนาย และอย่างรู้งานคุณนายรีบตั้งเข่าชันแยกขาถ่างออกจากกัน อาจารย์เรืองเลื่อนตัวประชิด ค่อยๆบรรจงเอาหัวปลาชะโดยักษ์ที่กางปีกเงี่ยงเต็มที่ จ่อสองนิ้วเป็นคีมค่อยแหวกถ่างพงหญ้าและกลีบร่องเผยอออก เม็ดบัวติ่งน้อยยื่นย้อยอยู่กลางกลีบยิ้มแดงชมพูระเรื่อๆ เจ้าหัวชะโดชนเข้าเต็มกลีบอัดเม็ดบัวแน่น อาจารย์สะบัดหัวดุ้นสะบัดขึ้นลงไถไปมา
"โอย!!! อาจารย์ขา..." คุณนายแอ่นสะโพกโยกอกคราง หน้าสะบัดสั่นไปมา "เอามันเข้าเถอะค่ะ.. อย่าทรมานอิฉันอีกเลย...อูยยยย"
อาจารย์เรืองกดลงๆ เจ้าเงี่ยงบานค่อยๆจมลงทีละนิดๆ วาบ!! แน่นคับไปทั้งดุ้นตัวปลาและดันจนกลีบบัวบานออกรอบตัวปลา พงหญ้าเกาะเกี่ยวกันจนแยกต้นใบไม่ถูก... คุณนายโอบกอดอาจารย์เรืองอย่างลืมอาย อาจารย์ก็สุดแสบเสียวไม่อาจขยับเขยื้อนตัวชะโดได้เลย จำใจปล่อยมันคาอยู่เฉยอย่างนั้น ได้เพียงแต่ระดมปากและลิ้นฟัดสองเต้าเต่งตึงอยู่สาละวน ...เล่นเอาคุณนายทนไม่ไหว ส่ายสะโพกสะบัดไปมาไหวๆ เพื่อขยับกลืนเจ้าชะโดยักษ์เข้าไปอีกทีละน้อยๆ
"อูยซ์..." มันคับฟิตเต็มแน่นไปหมด เกิดมานอกจากของนายพลผู้ผัวแล้ว ก็เพิ่งจะอันนี้เป็นดุ้นที่สอง แล้วของนายพลน่ะ...ก็เพิ่งได้รู้ว่ามันเล็กกว่าดุ้นนี้มาก แค่รสชาติก็เพิ่งรู้ว่ามันผิดกันเป็นร้อยเท่าพันทวี
"อาจารย์ขา...ช่วยอิฉันด้วยเถอะคะ ช่วยกระแทกให้แรงๆหน่อยเถิดค่ะ... ใจจะขาดให้ได้...อาจารย์ขา"
"ไม่ได้หรอกครับ ตามพิธีกรรม...ว่าไว้เพียงแค่ให้คาปักอยู่อย่างนี้ อาจารย์จะขยับเขยื้อนไม่ได้ แค่นี้อาจารย์ก็ละอายใจ..ผิดอยู่แล้วล่ะ" อาจารย์เรืองเล่นลิ้นคารมอย่างผู้กำชัย ...แค่เอื้อม
"ทำเถอะคะ อิฉันอนุญาต หรือว่าช่วยขยับดันเถอะ...จะเอาค่าจ้างขยับดันเท่าไหร่ก็ว่ามาเถอะคะ..." พูดจบคุณนายก็พยายามกระดกก้นขึ้นลงและยักย้ายสะโพก เพื่อกลืนเอาชะโดยักษ์นั้นเข้าไป
"เมื่อคุณนายอนุญาต อาจารย์ก็จะทำให้... แต่คุณนายต้องอโหสิบาปให้กับอาจารย์ก่อนนะ"
"อาจารย์จะให้ทำแบบไหนล่ะคะ?" คุณนายตอบพร้อมชันศอกขึ้นอย่างต้องการรีบเร่ง
"คุณนายต้องใช้ปากกับลิ้นตรงนี้.." อาจารย์เรืองว่าพร้อมกับชักดึงเจ้าชะโดยักษ์ออกจากหลุมรูดังจ๊วบ! เล่นเอาคุณนายใจหายที่จู่ๆปลาตัวเขื่องก็หลุดออกมาอย่างน่าเสียดาย จนแอ่นก้นแอ่นเนินร่องนูนตามมาติดๆ
"อุ๊ย...แหม..." คุณนายร้องตามอย่างเสียดาย อาจารยืเรืองตอบสวนสำทับว่าถ้าไม่ทำล้างกรรมให้ ก็เป็นอันเสร็จพิธีแล้ว
"โธ่...อาจารย์.. ล้างค่ะล้างกรรมล้างบาปทั้งนั้น...แต่อาจารย์ต้องทำให้อิฉันนะค่ะ..."
คุณนายลนลานรับคำอย่างละห้อย ตอนนี้หน้ามือตามัวหมด เมื่อต้องมาเจอเอาลูกเล่นของอาจารย์เรือง ...ให้ใครก็เถอะมาถึงขั้นนี้แล้ว คงเอาไงเอากัน ค้างคาอยู่อย่างนี้ใครจะทนไหว...
อาจารย์เรืองเลื่อนตัวขึ้นคร่อม ก้นนั่งทับสองเต้าเอาเจ้าหัวปลาชะโดจ่อตรงไปที่ริมฝีปากคุณนาย... ช่างง่ายดาย คุณนายผวกหัวขึ้นหลับตาอ้าปากกว้างงับลึกยันโคน แล้วค่อยๆหุบริมฝีปากรูดมาทางปลายหัว แล้วกลืนกลับเข้าไปยันโคนใหม่ ลิ้นก็ตวัดเลียเจ้าหัวบานอยู่ไปมา ...ก็ของมันเคยอยู่แล้วกับท่านนายพล แต่กับของท่านนายพลก็อย่างงั้นๆ มันฝืนทำเอาใจแกนๆ ...มาคราวนี้ไม่ใช่เลย คุณนายกำลังมีอารมณ์เต็มพิกัด ไม่รู้ตัวว่าทำไมมันถึงเลยเถิดได้ขนาดนี้ มันเงี่ยนขึ้นมาจริงๆ
"อูยซ์...." อาจารย์เรืองเกร็งก้น ยกตัวอย่างลืมตัว มือก็จิกผมคุณนาย โยกก้นตามปากคุณนายเข้าออก แวบ!! อาจารย์เรืองพลิกคุณนายขึ้นอยู่บน ตัวเองอยู่ล่าง พร้อมหมุนตัวกลับหัวคุณนายที่โก้งโค้งอยู่ ปากก็ยังคงงับอมรูดขึ้นรูดลง หัวอาจารย์เรืองมาอยู่ตรงร่องช่องของกลีบบัวสวรรค์ สองมืออาจารย์ยกขึ้นรั้งแก้มก้นลงมา ปากกับกลีบบัวอยู่ระดับเดียวกัน...
แผล็บๆ !!! อาจารย์เรืองตวัดลิ้นแยงเข้าร่องช่องกลีบบัวสวรรค์ พร้อมแทงเข้าแทงออก
"โอ้ยยย...อาจารย์" คุณนายสะดุ้งยกก้นลอยทันควัน "อูยซ์..." คุณนายออกเสียงทั้งที่ดุ้นยังคาคับปากอยู่ พร้อมกับกดก้นบดเนินนูนอัดกลีบร่องบัวสวรรค์ลงสู้ลิ้นสากของอาจารย์เรือง ...ได้ผล! อาจารย์เรืองใช้กลยุทธ 69 กลับหัวกลับหาง..ต่างใช้ปากลิ้นละเลงกันอุตลุด และเกือบจะพร้อมๆกันที่ทั้งสองคนโก่งสุดตัว เมื่อเจ้าชะโดยักษ์คายน้ำพุ่งออกมามากมายขาวข้นเลอะเปรอะคาช่องปากช่องคอคุณนาย... ส่วนคุณนายก็เอากลีบบัวอัดแน่นจนแทบจะกลืนดูดจมูกอาจารย์ไว้แทบหายใจไม่ได้
ทั้งอาจารย์เรืองและคุณนายต่างประคองกันเข้าชำระล้างกันอย่างสนิทสนมราวกับเป็นผวเมียกันมา ๑๐ ปีก็ไม่ปาน หยอกล้อต่อกระซิกกระหนุงกระหนิง เหมือนกับข้าวใหม่ปลามัน ผลัดกันล้างขัดถูร่างกายกัน
"อาจารย์ขา...ไม่รู้ล่ะ ล้างกรรมล้างบาปให้อาจารย์แล้ว อาจารย์ต้องต่อสิ่งที่ทำค้างไว้กับพรนะ ไม่งั้นพรไม่ยอมหรอกนะ..."
"จ๊ะๆ...แต่ต้องพักเดี๋ยวนะ ขอให้เจ้าหนูนี่มันได้พักหน่อยก่อน..." อาจารย์เรืองเอามือลูบเจ้าปลาชะโดที่ไม่อ่อนตัวเล็กลงนักอย่างกำชัย พร้อมคิด 'เอาล่ะมึง...ทีนี้ละกูอ้ายเรืองสบายไปแปดอย่าง เงินก็จะได้ อีปิ๊ก็จะได้ มันจะต้องมาเซ่นเอง..ฮะ..ฮ่าๆๆ"
หลังจากอาบน้ำชำระล้างกันแล้ว ทั้งสองก็มานอนหยอกล้อกันบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่า คุณนายพรลืมตัวแล้วเมื่อถูกอาจารย์เรืองร้อยเล่ห์จุดไฟแห่งความกำหนัดลุกโพลงขึ้น หลังจากที่อดอยากมานานหลายเดือนตั้งแต่ท่านนายพลไปมีเมียน้อย ครั้งนี้เลยกลายเป็นตัณหากลับ เพิ่มความเงี่ยนอยากขึ้นเป็นสิบๆเท่า...
คุณนายพรเอามือกุมลูบไล้หัวปลาชะโดยักษ์เขย่าอย่างมีอารมณ์ เจ้าสองลูกข้างล่างก็กระทบกันไปมา
"แหม...เมื่อไหร่มันจะแข็งสู้ได้สักทีคะอาจารย์?" พูดไปคุณนายพรก็รูดกระตุกเขย่ามันไปมา "อุ๊ยย์..พองแล้วอาจารย์"
"อือ.." อาจารย์เรืองครางในคอ นิ้วก็เขี่ยติ่งหัวนมเล่น ได้การ..สู้แล้ว อาจารย์เรืองขยับลงจากเตียง จับตัวคุณนายให้นอนขวางเตียง เอาเท้าสองข้างห้อยลงพื้น สะโพกคาดคาอยู่กับขอบเตียง แบะถ่างออกอาจารย์เรืองแทรกตัวคร่อมลงเท้ามือลงข้างตัวคุณนายพร
เหมือนนกรู้...คุณนายพรคว้าหมับเข้าที่ลำดุ้นของอาจารย์จับขยับเอามาให้ตรงร่องช่องรู "อุ๊บซ์..." เข้าแล้ว! เมื่ออาจารย์เรืองค่อยๆกดตัวลง.. คุณนายพรปากบิดเบี้ยว ตาหรี่ปรือ แอ่นก้นยกขึ้นไปรับดุ้นใหญ่ที่ค่อยๆเคลื่อนเข้าร่องรูเสียว แต่คับอัดแน่นจนแทบฉีก...
"อูยซ์...เจ็บ..ซี๊ด.." คุณนายพรร้องครางเบาๆ
ปั้มแล้ว...อาจารย์เรืองเริ่มชักดุ้นยักษ์ราวลูกสูบขึ้นๆลงๆ อี๊บซ์...เสียงครางปนเสียงร้อง...ฟังไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร แข่งกันร้องแข่งกันคราง อาจารย์เรืองก็ตั้งหน้าตั้งตาปั๊ม คุณนายพรก็คอยรับหนุนส่งอย่างเมามัน เสียงเตียงลั่นอี๊ดอ๊าดๆๆ
"อาจารย์ขา...เร็วๆหน่อยค่ะ พรจะทนไม่ไหว...ใจจะขาดแล้วค่ะ"
"จ้ะ...เหมือนกัน..โอ้ยซ์..คุณนายพรรับให้สูงๆหน่อย..."
เท่านั้น...สวรรค์ที่ราวมีนางฟ้าออกมาโปรยดาวระยิบระยับเกลื่อนม่านตาของทั้งสอง หากเป็นภาพที่เห็นสุดที่จะบรรยายได้...เป็นภาพที่อาจารย์เรืองกดแอ่นสะโพกลงอย่างสุดตัวจนกายแอ่นกลาง ส่วนคุณนายพรก็แอ่นร่างส่วนกลางขึ้นต้านรับอย่างไม่ยอมกัน เหมือนกับการต่อสู้กำลังภายในกันปานนั้น พลันทั้งคู่ก็หมดฤทธิ์ ประกบกันล้มพับลงกับเตียง หน้าท้องต่อหน้าท้อง ตีก้นดังเพี๊ยะ ทับกันอยู่อย่างนั้น...
"อิฉันกราบลาอาจารย์ล่ะคะ อ้อ...พรุ่งนี้จะมาทำพิธีต่ออีกนะคะ นี่ค่ะ..." คุณนายพรกรีดธนบัตรสีม่วงปึกหนุ่งไม่น่าจะต่ำกว่า ๕ พันบาทลงใส่พานพลูบุหรี่ของอาจารย์เรือง พร้อมถดตัวถอยออกไป เจ้าสมเจ้าวุฒิขยับตัวเช้ามาทันที
"มึงสองตัวแอบดูกู" เสียงอาจารย์เรืองตวาด "มึงสองคนวอนเสียแล้ว"
เจ้าสม เจ้าวุฒิ ก้มหน้างุด เจ้าสมโอด
"โธ่อาจารย์...อย่างน้อยก็ขอให้พวกผมได้มีความสุขเล็กๆน้อยๆบ้างสิครับ นึกว่าแบ่งๆกันมั่ง..แค่นี้เอง"
"เอาล่ะ...พวกมึงไม่ต้องพูดแล้ว ไปเปิดรับแขกคนต่อไปได้แล้ว..." อาจารย์สั่งลั่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น