เสน่ห์..ซาตาน (ฉบับสมบูรณ์) ตอนที่ 7

แปลกล่ะสิ!!!! เมื่อคุณนายกับหนูมลกลับมาถึงบ้าน นายพลพ่อหนูมลได้นั่งรออยู่แล้ว ที่ห้องรับแขกของบ้าน ในรอบเดือนนี้คุณพ่อหนูมลเพิ่งกลับ หนูมลวิ่งเข้าหาคุณพ่ออย่างดีใจ ซบกับตักน้ำตาไหลพราก คุณพ่อนายพลทหารก็น้ำตาคลอ เอามือลูบผมอย่างรักปรานี สายตามองมาที่ผู้เป็นแม่ คุณนายพรก็ยืนจังงังอยู่แค่หน้าประตู
"ไปไหนกันมาล่ะ?"
นี่เป็นเสียงทักทายที่อ่อนนุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบปีนี้ เพราะทุกครั้งที่พบหน้าต้องเถียงขึ้นเสียงกันตลอด
"พี่ ขอโทษนะพร ต่อไปพี่จะไม่ก่อปัญหา และจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว พี่สลัดนังเมียน้อยไปแล้ว พี่คิดว่าคงไม่มีใครจะซื่อสัตย์ต่อพี่เท่าลูกเมียพี่จริงๆหรอก..."
คุณนายพรถึงกับเผลอตัวเดินผวาเข้าหานายพลสามี สามพ่อ-แม่-ลูกต่างกอดกันกลม น้ำตาปิติอาบแก้มตามๆกัน
"โอ...อาจารย์เรืองนี่เก่งจริงๆ" คุณนายคิดขึ้นมาทันที
ตั้งแต่ คุณพ่อหนูมลกลับบ้าน คุณนายก็ไปส่งข่าวให้อาจารย์เรืองรู้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น พร้อมเงินสดสมนาคุณอีก ๕ หมื่นบาทแล้วรีบกลับทันที ทั้งที่เจ้าสมเจ้าวุฒิพยายามดึงตัวเอาไว้เพื่อเกมโลกีย์ แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วก็ทำให้อาจารย์เรืองหัวเสียเช่นกัน หวังใจไว้ว่าคราวหน้าต้องจัดการกับหนูมลในขั้นเด็ดขาด อุตส่าห์เลี้ยงต้อยเอาไว้ เล่นเอาผิดหวังกันไปทั้งสามคน
และแน่ นอน...ท่านนายพลกลับมาก็ ๓ คืนแล้ว สามคืนนี้คุณนายพรก็ปรนป้อนรสกามที่ได้เรียนรู้มาจากสำนักอาจารย์เรืองให้ กับพ่อหนูมลเต็มที่ ขนาดสโม๊กให้อย่างที่พ่อหนูมลต้องสงสัยว่าแอบไปฝึกรู้วิธีการและการตอบสนอง ได้เก่งกาจผิดกับแต่ก่อนเป็นคนละคน แต่ก็ได้รับการบอกเล่าแต่เพียงว่ารู้ตัวว่าบกพร่องในเรื่องการเป็นผัวเมีย นี้ ถึงทำให้พ่อหนูมลต้องเบื่อหน่ายจนต้องไปแสวงหาจากเมียน้อย จึงได้ฝึกฝนทั้งจากตำราบ้าง วิดีโอบ้าง ก็พอเลี่ยงความสงสัยไปได้อย่างสบาย
การ เริ่มต้นชีวิตใหม่ของพ่อแม่ ก็ส่งผลถึงหนูมลที่เริ่มฟื้นคืนกระปรี้กระเปร่าสดใสร่าเริง ไม่ต้องกลัดกลุ้มกังวลใจมีปมด้อยเรื่องพ่ออีกแล้ว แต่ทว่าไฟตัณหาราคะที่สองครั้งสองคราอาจารย์เรืองปรนป้อนให้ มันยังกรุ่นเสี้ยนอยากที่จะได้พบและลองอีก... จริงๆยิ่งมีความสบายใจด้วยแล้ว มันก็ยิ่งเกิดมาก คิดมากจนต้องช่วยตัวเองทุกครั้งที่เกิดอารมณ์ และวันละหลายต่อหลายครั้ง...
อนิจจา!!! หนูมลต้องมารับรู้และสะดุดติดใจในรสกามราคะอย่างช่วยไม่ได้ ก็ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามถ้าไม่ประสาเลย เรื่องนั้นก็จะเกิดแบบถูกเก็บกด แต่หากถึงขั้นหนูมลต้องถือว่าเข้าขั้นเสพติดมันแล้ว! การได้รู้รสและสัมผัส การเก็บกดกลายเป็นผลร้าย...ต้องยิ่งแสดงออก จนบางครั้งหนูมลอยากจะไปหาอาจารย์เรืองด้วยตัวเอง อยากจะให้อาจารย์เรืองทำแบบที่เคยทำให้...มันสนุกสุดวิเศษอย่างบอกไม่ถูก...
๓-๔ วันนี้พุดได้คำเดียวว่ามันอยากจริงๆ... ช่วยตัวเองมันก็แค่พอบรรเทา แต่นึกถึงท่อนลำที่มันพาดผ่านตรงกลางร่องเสียวแล้ว โอ้ย!! มันเสียวจนต้องขมิบทุกที พอขมิบแล้วยิ่งอยาก... อยากให้มันคับพองคาร่องให้หายเสียวจริงๆ ยิ่งได้เห็นคุณแม่ประจบประจี๋ประจ๋อกับคุณพ่อ ขลุกอยู่กันในห้องกับคุณพ่อทั้งวัน บางทีกลางวันก็ปิดประตูอยู่กันสองคนด้วยแล้ว หนูมลก็พอจะรู้และเข้าใจว่าทำอะไรกัน?
เช้านี้!! ขณะหนูมลกำลังยืนรอรถโรงเรียนที่มารับนักเรียนประจำอยู่หน้าบ้าน ตาเหลือบไปเห็นเจ้าสมลูกศิษย์ของอาจารย์เรืองมายืนพยักเพยิดลับๆล่อๆตรงมุม กำแพงบ้าน หนูมลจึงเดินเลี่ยงไปหาเจ้าสม
"มีอะไรคะ?"
"อาจารย์สั่งมา อยากพบคุณหนู เย็นนี้ให้ไปหาหน่อยครับ มีเรื่องที่จะปรึกษาคุยด้วย"
หนูมลใจสั่น ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอเหตุการณ์อย่างนี้
"ดูก่อน ไม่รู้จะไปได้หรือเปล่า? ถ้าไปวันนี้ไม่ได้ก็คงพรุ่งนี้น่ะ..."
หนูมลตอบออกไปก็ไม่รู้อีกเช่นกันว่าจะไปไหม รับปากได้ไง ก็อาจเป็นจิตใต้สำนึกของเรื่องนั้นกระมัง
รถโรงเรียนมาพอดี เจ้าสมก็พยักหน้ารับรู้จากปากหนูมล เดินเลี่ยงกลับไป
ตก เย็นนั้น หนูมลก็ยังไม่ไปหาอาจารย์เรือง กลางคืนก็ต้องนอนคิดหนัก ตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะไปหาดีหรือไม่? แต่ยิ่งคิด..ภาพเหตุการณ์การเสพสมกับอาจารย์เรืองก็มาวนเวียนให้เห็นให้ รู้สึก จนต้องนอนอ้าขาสร้างมโนภาพเอาว่าใบหน้าอาจารย์เรืองกำลังก้มลงตอดดูดลงลิ้น ตวัดฉกอยู่ตรงกลางหว่างขานั้น โอย!! อาจารย์! ...แน่นอนพรุ่งนี้ตอนเย็นจะต้องไปหาอาจารย์ ต้องหลอกคุรแม่ขอกลับค่ำหน่อย ก็เป็นแผนการที่หนูมลกะเอาไว้ก่อนหลับไป
"หนูมล!!!"
เสียงอาจารย์ เรืองเรียก พร้อมลุกขึ้นแล้วรีบก้างลงบันไดมาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านรับเธอที่มายืนอยู่ หน้าประตูรั้วในชุดนักเรียน มือยังหิ้วกระเป๋านักเรียนสีดำอยู่ แสดงว่าอาจารย์ก็เฝ้ารออยู่เช่นกัน พอเปิดประตูได้อาจารย์เรืองแทบจะโผเข้าไปอุ้มทีเดียว
"เอ้า..เข้าข้างใน ก่อนนะหนู" อาจารย์เรืองพุดพลางกางมือออกแทบจะโอบหลังหนูมลต้อนเข้ามาในบ้าน โดยอาจารย์เรืองรีบใส่กลอนประตูหน้าเรียบร้อย
"เอ่อ! ก็ไม่ใช่ว่าจะมีธุระอะไรมากนักดอก" อาจารย์เรืองเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องกลางแล้ว "ได้ข่าวว่าคุณพ่อหนูมลกลับมาอยู่บ้านแล้ว ไม่ใช่รึ?"
หนูมลพยักหน้า "ค่ะ"
"แต่ ที่อาจารย์เรียกมาคุยนี่น่ะ ก็เพียงจะบอกว่ามันยังไม่สมบูรณ์ครบน่ะ คุณพ่อหนูอาจจะกลับไปทางโน้นอีกก็ได้ ตอนนี้ที่อยู่ก็เพราะอาจารย์ทำพิธีแก้เคล็ดให้ นี่ก็ขาดพิธีแก้เคล็ดอีกครั้งเดียวก็เป็นอันสมบูรณ์ คุณพ่อหนูจะไม่มีวันไปอีกแล้ว หาไม่ หากขาดไปอีกครั้ง เกิดทางโน้นเพิ่มฤทธิ์มากขึ้น อำนาจกสิณจิตที่ยังหลงเหลืออยู่ในตัวคุณพ่อหนูก็อาจจะสำแดงฟักตัวก่อขึ้นมา อีกละก้อ คราวนี้อาจารย์อาจจะช่วยไม่ได้อีกเลย..." อาจารย์เรืองสำทับอย่างขึงขัง
"แล้วจะให้หนูบอกคุณแม่ต่อหรือค่ะ" หนูมลถามพาซื่อ
"ก็ ใช่ แต่ว่าถ้าจะให้ดีได้ผล ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ละก้อ ถ้าหนูยอมต่อฤทธิ์แทนคุณแม่ก็จะดีมาก ให้คุณแม่หนูกล่อมเกลาประโลมจิตใจคุณพ่อหนูไว้ ไม่ให้คิดกลับไป เผื่อคุณแม่หนูมาต่อฤทธิ์เองทิ้งให้คุณพ่อหนูอยู่คนเดียว เกิดความคิดตีกลับเตลิดไปล่ะยุ่งแน่ ช่วงนี้ก็เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ก็ให้หนูตัดสินใจเอา ว่าจะเอาแบบไหน? และต้องอย่าช้า ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีนะหนู"
ดูซิ!! ดูชั้นเชิงอาจารย์ร้อยเล่ห์แผนสูงทั้งคำพูด มีหรืออย่างหนูมลจะทันเกมอาจารย์เรือง ก้มหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง ...ก็จริงนะดั่งคำอาจารย์ว่า คงต้องยอมเสียสละเพื่อความสุขของคุณพ่อคุณแม่ และ... โอ้ย!!ไม่อยากจะคิด.. ตัวเองจิตใจอ่อนไหว มัน..ยังไงพูดไม่ถูก ยิ่งเห็นหน้าเห็นปากลิ้นอาจารย์เรือง อุ้ย...มันเต้นตอดตุบๆอยู่ตรงปลาย... เลือดสาวฉีดร่านตัวร้อนผ่าววูบขึ้นใบหน้า
"หนู..หนูต่อแทนคุณแม่ก็ได้ แต่ต้องไม่นานนะคะหนูจะกลับบ้านมืดไปเดี๋ยวคุณแม่สงสัย..."
ดวง ตาอาจารย์เรืองลุกวาว ส่วนท่อนลำนั้นมันลุกเป็นแท่งตั้งแต่เห็นหนูมลที่หน้าประตูแล้ว อาจารย์เรืองก็ลุกขึ้นค่อยๆเข้าโอบประคองหนูมลลุกขึ้น เข้าไปในห้องเดิม แต่ทว่าวันนี้ในห้องนี้ มีเตียงเพิ่มขึ้นมา พร้อมฟูกที่นอนใหม่เอี่ยม หนูมลก็ก้าวตามด้วยใจสั่นหวิว
ไม่รอช้า...อาจารย์เรืองบอกสั่งให้หนูมล ถอดชุดนักเรียนออก ส่วนตัวอาจารย์เองก็ช่วยถอดให้อย่างหื่นกระหาย ขณะที่กำลังสาละวน ไฟแดงกระพริบในห้องก็แวบขึ้น อาจารย์เรืองถึงกับสบถออกมาเบาๆ
"เอ้อ! เดี๋ยวหนูถอดเสร็จแล้ว นั่งพักตามสบายนะ หรือจะเอาเจ้าปลัดขิกนี่ชะโลมน้ำมันมนต์ทำพิธีก่อนคนเดียวก่อนก็ได้ เดี๋ยวอาจารย์จะออกไปเอาของมาเพิ่มน่ะ"
หนูมลอยู่ในสภาพร่างเปลือยเปล่าพยักหน้ารับคำ อาจารย์เรืองก็รีบหันหลังก้าวออกจากห้องไป

"ไอ้ห่า!! มึงกดไฟกระพริบทำพ่อมึงเรอะ?" อาจารย์เรืองตวาดทันทีที่เจอหน้าเจ้าสม
"โธ่..ก็อาจารย์สั่งเอาไว้ไงว่าถ้าคุณเยาวลักษณ์มาให้เรียกได้ไงล่ะ.."
"เอ่อ!! บ๊ะ! ดันเสือกมาตอนนี้เสียด้วย เอางี้...เดี๋ยวกูจะบอกให้ทำพิธีชั้นสุดยอดแล้วกัน มึงจัดการแทนกูเลย"
"หา!! อาจารย์!" เจ้าสมตาเหลือกลุกวาว มันแทบจะพูดกับอาจารย์ว่า..พูดผิดพูดใหม่..ก็ได้
ก็ จะอะไรเสียอีกล่ะ ...คุณเยาวลักษณ์นี่สวยขนาดเป็นนางงามเมื่อปีกลายนี้ ปีนี้เป็นเมียน้อยเสี่ย แต่ชักจะถูกเสี่ยทอดทิ้ง ไม่ค่อยไปมาหาสู่ เงินทองก็ขัดสน ก็มาตั้งสองครั้งแล้วได้แต่ทำเสน่ห์ด้วยตัวเอง แต่ครั้งนี้ครั้งที่สาม ถือว่าครั้งสุดยอดก็นัดกับอาจารย์เรืองไว้ ก็ดั่งที่รู้..ทำพิธีครั้งที่ ๓ นี่จะต่างออกไปจากสองครั้งแรก ที่ใช้แค่ปลัดขิกสอดใส่ให้กับตัวเองแต่ครั้งที่ ๓ นี่ต้องใช้ของจริงลงคาถาอาคมปิดทองแล้วสอดใส่ด้วยของจริงของอาจารย์เข้าไปใน ตัว เพื่อเป็นเสน่ห์มหานิยม ใครสอดซ้ำใครติด หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น...ว่างั้นเถอะ
อาจารย์เรืองก็เสียดาย แต่ว่าหากเอาเยาวลักษณ์มาเปรียบกับหนูมลผู้น่ารักบริสุทธิ์วัยเอ๊าะๆผู้ยัง ไม่เคยผ่านใครมาก่อนแล้ว อาจารย์เรืองก็ต้องเลือกหนูมล และแน่นอนขาก็อดเสียดายบ้างที่หล่อนไม่น่ามาตรงกันแบบนี้เลย ถึงยังไงก็ต้องเลือกหนูมลไว้ก่อน โชคจึงก็เป็นของเจ้าสมอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนเจ้าสมก็ลิงโลดใจ ในชีวิตตั้งแต่มาอยู่กับอาจารย์เรืองก็จะมีหนนี้แหละที่จะได้ของดีที่สุดก็ วันนี้เอง
อาจารย์เรืองออกมาต้อนรับคุณเยาวลักษณ์ แต่ใจก็จดจ่ออยู่ที่หนูมล
"สวัสดีค่ะอาจารย์ วันนี้ต้องขอรบกวนอีกครั้ง อาจารย์ต้องช่วยหนูนะคะ"
อาจารย์ เรืองชำเลืองมองพร้อมกลืนน้ำลายเอื๊อก โถ..จะไม่ให้กลืนน้ำลายยังไง ก็หุ่นบั้บเนื้อแน่นอวบอั๋นทรวดทรงก็ตามที่บอกว่าเป็นรองนางงาม ๒ งวดแรกอุตส่าห์อดทน เสียดายก็เสียดาย ก็ได้แต่พึมพำในใจ..
"ตะกี้หนูดทรมาค่ะ เห็นคุณสมบอกว่าอาจารย์ว่าง ก็เลยรีบมา"
"ครับ" อาจารย์เรืองหันมาถลึงตามองเจ้าสมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ 'ไอ้เวร!!! มึง..ไอ้สม' เจ้าสมนั่งเฉยทำเส มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ไม่ชี้ ก็จะอะไรอีกล่ะ..เจ้าสมมันรู้ว่าอาจารย์เรืองกำลังอยู่กะหนูมลแน่ๆ แต่กลับรับโทรศัพท์ว่าอาจารย์ว่าง ก็ต้องดูใจอาจารย์ว่าจะเลือกใคร แล้วตัวเองก็จะได้อึ๊บแน่นอน ก็เจ้าวุฒิมันกลับบ้านนอกนี่
เยาวลักษณ์พูด พลางเอามือปิดช่องหนีบส่วนบนด้วยฝ่ามือ เมื่อกระโปรงยีนส์รัดรูปสั้นเต่อรั้งขึ้นมาจนเกือบถึงเป้า โชว์ขาอ่อนเนียนขาวอย่างท้าทาย อาจารย์เรืองก็ลอบมองจนใจหวิว 'ไอ้สมนะไอ้สม..มึง'
"เอา...งั้นก็เข้าห้องทำพิธี..." อาจารย์สั่งไม่ทันจบคำ เจ้าสมรีบลุกนำหน้าเข้าห้องอย่างเร็ว ก่อนที่อาจารย์จะสั่งเสร็จด้วยซ้ำไป
อาจารย์ เรืองเดินตามเข้ามาในห้องทำพิธี เจ้าสมก็ยกถาดชุดใหญ่ที่มีปลัดขิก ๓ ขนาดน้ำมันมนต์ แผ่านทองคำเปลว สีผึ้ง มาส่งให้ อาจารย์เรืองก็รับถาดอย่างกระชากจนเจ้าสมถลาขมำ แล้วอาจารย์เรืองก็ยกถาดขึ้นเหนือหัวแล้วท่องคาถาบริกรรมขมุบขมิบ เจ้าสมจัดการรูดม่านบังตา พร้อมบอกให้คุณเยาวลักษณ์เปลื้องปลดเสื้อผ้าเตรียมพร้อม
พออาจารย์เรือง ส่งถาดผ่านต่อมาให้ ก็ให้ทำพิธีแบบที่ว่า คือให้เอาน้ำมันมนต์ทาปลัดชิกซึ่งก็แล้วแต่จะเลือกใช้ขนาดไหน พร้อมเอาสีผึ้งทา ปิดทองคำเปลวตรงปลายหัว แล้วก็ให้สอดใส่แบบช่วยตัวเอง ทั้งนี้ต้องนอนบนเตียงขาหยั่งตัวนั้น... ซึ่งเจ้าสมก็รูดม่านกั้นคั่นเอวครึ่งท่อนเอาไว้ก่อน โดยอาจารย์เรืองสั่งกำกับว่าหากใช้ปลัดชิกสอดเข้าทำพิธีจนมีอารมณ์พร้อมแล้ว ก็ให้รีบบอก...จะได้เอาท่อนจรวดของจริงที่ลงคาถาแล้วสอดใส่ต่ออีกจนเสร็จสม เป็นอันเสร็จพิธีกรรม...
แล้วตัวอาจารย์เรืองก็หลบออกจากห้องย่องไปหาหนู มลทันที ส่วนเจ้าสมก็ยังคงยืนอยู่ปลายเท้าของคุณเยาวลักษณ์ ที่บัดนี้ถูกผ้าม่านสั้นกั้นบังตาไว้ ครึ่งท่อนล่างเปลือยเปล่าหมด นอนวางขาบนขาหยั่ง หัวเข่ากางอ้าซ่าอย่างเปิดเผยให้เห็นทุกอย่าง แต่เจ้าตัวมองไม่เห็นครึ่งท่อนล่างของตัวในตอนนี้ เจ้าสมยืนแก้ผ้ารอเวลา ด้ามจรวดลุกตั้งเด่ส่ายโงกเงกอย่างจดจ่อรอคิวที่จะได้เข้าถ้ำทองสวรรค์ต่อไป

อาจารย์เรืองผลุบกลับเข้ามาในห้องเล็ก เห็นหนูมลกำลังใช้ปลัดขิกถูไถไปมาอยู่ตรงแถวๆเนินสามเหลี่ยม
"หนูมล.." อาจารย์ขานเรียก จนหนูมลสะดุ้งกำปลัดขิกหลบวูบ "มานี่แน่ะ มาดูอะไรนี่สิจ้ะ..."
อาจารย์ เรียกพร้อมกวักมือ หนูมลจำลุกขึ้นเดินตามมืออาจารย์ที่เอื้อมมาจูงทั้งที่เปลือยล่อนจ้อนอยู่ โดยที่อาจารย์เรืองก็จ้องมองตาไม่กระพริบ ..."เด็กอะไร ซู๊ด...ซี๊ดน่ารักน่าฟัดเสียจริงๆ"
"อะไรค่ะ?" หนูมลกอดอกกางนิ้วกุม ๒ เต้าบังหัวจุนมจุ๋มจิ๋มอย่างดี ส่วนล่างก็ยังเกลี้ยงอวบอูม ไหมพรมบางเบาฟูฟ่อง
"มาดูอะไรนี่สิ..หนูเคยเคยดูอะไรแบบนี้หรือเปล่าจ้ะ?"
อาจารย์เรืองพูดพลางประคองโอบไหล่ประคองร่างหล่อนมาที่ข้างฝาห้อง ปลดภาพพร้อมกรอบออก ก็มีช่องแอบดูขนาดใหญ่กว่าหัวแม่มือ "ดูสิ..."
หนู มลแนบตาส่องดูที่ช่อง... ภาพที่ได้เห็น..เจ้าสมยืนเปลือยหันข้างเอามือเกาะกุมและเห็นครึ่งท่อนช่วง ล่างผู้หญิงเปลือยอ้าซ่าแบะขาถ่างฉีกสองขาอย่างเปิดเผย มีผ้าม่านสั้นกั้นอยู่เหนือส่วนเอวจึงไม่เห็นส่วนบนของร่างทั้งหน้าตาด้วย เห็นอยู่แต่หล่อนเอามือตัวเองกำปลัดขิกอันใหญ่หัวแดงโร่กำลังซุกซอนไช อีกมือก็กำลังถ่างกางเหลือบชั้นร่องรับกับหัวปลัดขิกจุ่มหายเข้าออก... หนูมลหันกลับมามองอาจารย์เรือง
"อุ๊ย!!!" ภาพข้างหลังตัวเธอ อาจารย์เรืองเปลือยหมด ตอร์ปิโดตั้งฉากส่ายไปมาจนเกือบชนแก้มก้นของตัวเธอ
"ดู เถอะหนู...ดูต่อให้จบก่อน" พลางอาจารย์ก็ผลักหลังให้หนูมลกลับไปดูต่อ พอส่องตาดูอีกครั้ง... เจ้าสมค่อยๆเสียบตัวเข้าหว่างขาที่อ้าถ่างพาดขาอยู่บนง่ามรับขา เจ้าสมจับจรวดส่วนตัวค่อยๆจ่อเข้าหาเป้าที่มีหญ้าหนาดำ พอได้ที่เจ้าสมอัดเด้งก้นซอยเข้าหาเป้าทันที...
"อุ๊ยซ์.." หนูมลสะดุ้ง อุทานเบาๆเมื่อท่อนลำตอร์ปิโดของอาจารย์เรืองมาจ่อชนเอาตรงร่องก้น พร้อมกับสองมือโอบกอดมาตรงหน้าท้องน้อยด้วย ปากอาจารย์ก็ระดมจูบซอกไซ้ไปตามลำคอติ่งหู... แต่ดูเหมือนหนูมลจะสนใจน้อยกว่าภาพที่กำลังได้ดู... ภาพที่เจ้าสมกำลังขย่มเขย่าซอยเต็มที่ สองมือเจ้าสมเกาะตรงหัวเข่าซึ่งวางอยู่กับขาหยั่งเหนี่ยวดึง
"อูยย์..." หนูมลครางอย่างลืมตัว มันเสียวสยิวทั้งหนังสดตรงหน้า เสียวทั้งอาจารย์เรืองซุกไซ้ สองมือของเขาที่เกาะกุมท้องน้อยก็เริ่มไล่ละลงยังหย่อมหญ้าบางปุกปุยแล้ว แล้วก็มาหาตรงนั้น..ตรงร่องแยกแล้วเอามาแค่นิ้วเดียว นิ้วกลางด้วย... สองมือหนูมลก็ต้องตะปบตามลงไปทับมือของอาจารย์เรืองไว้...
"อย่าค่ะ..ไม่ค่ะ..มันเสียวสยิว!!" หนูมลอ้อนทั้งๆที่มันเป็นความสุขสนุก
"อยู่เฉยๆ หนูดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องห่วงทางนี้ อาจารย์จะค่อยๆทำให้หนูเสียวอย่างมีความสุข..."
"เสร็จ แล้ว" หนูมลเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว ก็จริงที่เจ้าสมห้อสุดฤทธิ์จนคราง อัดแน่นกับง่ามขาของหล่อนคนนั้น พอหนูมลชักหน้ากลับ อาจารย์เรืองก็แนบตาดูก็รู้ว่าเจ้าสมเรียบร้อยไปแล้ว
"เอ่อนี่หนูมล...เดี๋ยวไปทำพิธีที่ห้องนั้น บนเตียงนั้นจะดีมั๊ยล่ะ?"
หนูมลมองตาอาจารย์เรืองนิ่ง..
"เอามั๊ย?" อาจารย์เรืองถามย้ำอีกครั้ง หนูมลก็พยักหน้ารับช้าๆ...
รอ จนเจ้าสมและคุณเยาวลักษณ์ออกไปจากห้อง โดยที่อาจารย์เรืองกับหนูมลอยู่ข้างห้อง เดินเลี่ยงเข้ามาในห้องและไม่รอช้า อาจารย์เรืองก็ประคองให้หนูมลขึ้นนอนบนเตียงขาหยั่ง เอาสองเข่าพาดกับพนังที่รองรับ เลยทำให้หว่างขาถ่างอ้าซ่า แต่ถึงขาหนูมลอ้าก็ไม่เห็นรอยแยกหรือเหลือบเกาะแก่งอะไรเลย ยังแนบชิดสนิท
อาจารย์ เรืองไม่รอช้าซุกหน้าลงไปจัดการใช้ลิ้น สองมือก็แกะเกี่ยวพงหญ้าและแก้มสองหยิบเผยอ ลิ้นอาจารย์เรืองตวัดรูดขึ้นลงทั้งป้านเต็มใบลิ้น เล่นเอาหนูมลตัวสั่นเทิ้ม สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนกำ ขาหนูมลก็ขยับกางถ่างออกเองเพื่อให้ได้ถูกลิ้นอาจารย์เรืองได้เต็มที่อีก ก้นของหนูมลยกลอยสูงทุกครั้งที่อาจารย์เรืองฉกทะลวงลิ้นลึกเข้าไป สองมือหนูมลขยุ้มกำบิดบี้สองเต้าของตัวเอง ปากก็ซู๊ดครางด้วยรสชาติที่ดุเผ็ดและร้อนแรง...
"โอ้ย!!! อาจารย์ หนู..ๆ..ใจจะขาดอยู่แล้ว อาจารย์ช่วยหนูด้วย..."
มิ ใยที่เสียงร้องของหนูมลจะครางอย่างน่าเวทนา แต่อาจารย์เรืองก็กลับโหมกระหน่ำอมดูดๆส่วนติ่งเล็กที่ยื่นเป็นเม็ดเท่าถั่ว ดำ นั่นก็ยิ่งเป็นการราดน้ำมันลงในกองไฟ
"เอาอะไรก็ได้เข้ามาเถอะ...หนู..หนู..อ็อยซ์..."
แน่ นอน อาจารย์เรืองก็รอคำนี้มานาน... 'คราวนี้ล่ะมึง!! อ้ายตอร์ปิโดมึงได้ทะลวงถ้ำ*อันบริสุทธิ์แน่นอน!' แน่นอน..ก็ในเมื่อหนูมลพร้อม ที่ต้องการให้สอดใส่แล้ว ไม่เกร็งเหมือนสองคราวก่อนแน่แล้ว น้ำอยากก็ออกมาหล่อลื่นจนชุ่มฉ่ำโชกไปหมด
อาจารย์ เรืองยืนยองๆจ่อเจ้าชะโดบานบุรีตรงเป้าแล้วค่อยๆแทรกตัวเบียดหลุบเข้าไปทีละ น้อยทีละนิด หนูมลกลับช่วยขยับขาถ่างอ้ามากขึ้นอีก สองมืออาจารย์เรืองเกาะกุมตรงหัวเข่าหนูมลเป็นการช่วยเหนี่ยว โหนกกระแทกเข้าไปแค่ครึ่งลำ หนูมลเอาสองมือมาจับระหว่างของตัวเองกับชะโดของอาจารย์ที่หายเข้าไปครึ่ง ท่อนลำ
"โอ้ย!!!...เจ็บค่ะอาจารย์...ฉีกหมดแล้ว...พอเถอะค่ะ...พ.พ.อ.อ.."
"อดทนหน่อยนะ..อีกนิดเดียวเอง พอเข้าหมดก็สบาย ไม่เจ็บอีกแล้วน้า..."
อาจารย์ เรืองปลอบพร้อมกับถอยกระบอกสูบออกมาอีกนิดแล้วก็กระทุ้งกลับเข้าไปอย่างนุ่ม นวลไม่รุนแรง ก็เล่นเอาหนูมลต้องแอ่นตัวลอยขึ้นรับอย่างลืมตัว
แน่ นอน..เลือดสาวหลั่งไหลริน..พรหมจรรย์ของเด็กสาวก็สะบั้นในคราวนี้!! เจ็บก็เจ็บ เสียวก็เสียว แต่ความเสียวความสุขมันก็ทำให้ลืมความเจ็บได้สนิท...
อาจารย์เรืองก็ บรรจงกดอีกครั้ง หนูมลก็งับรับของอาจารย์เรืองมิดหายหมด... เริ่มแล้ว!! อาจารย์เรืองก็เข้าเกียร์เดินหน้าถอยหลัง ปฏิบัติการกระบอกสูบ ชักยาวแล้วเดินหน้าถอยหลัง ช่วงนั้นเขาก็ซอยยิกยังกะติดเครื่องเจาะถนน เร่งทั้งความเร็วบวกกับแรงอัดบดขยี้ บัดเดี๋ยวเอียงเฉียงซ้าย ย้ายป่ายขวา สองมือเหนี่ยวน้าวตรงสะโพกที่ผายกางถ่างอยู่
ส่วนหนูมลที่นอนแอ่นรับ แรงกระแทกอย่างเปี่ยมล้นไปด้วยความกระสันสุดขีด แม้สองขาจะแยกกางวางพาดอยู่กับขาหยั่ง แต่ก็ยังกระดกก้นเอาด้านหน้าหน่าวโหนกขึ้นรับเป็นจังหวะที่อาจารย์ เรืองกระทุ้งเข้ามา
"โอ้ย!!!" หนูมลทั้งครวญครางทั้งสูดปากระงม สองมือตัวเองก็บดขยี้ ๒ เต้าของตัวเองอย่างลืมตัว ๒ นิ้วบิดบี้หัวติ่งเต้า หยาดหยดความสาวความบริสุทธิ์ของพรหมจารีย์ของหนูมลมันไหลหยดย้อยเป็นทางมา ตามง่ามขา ย้อนไปทางแก้มก้น สีแดงสด!!!
แต่กับอาจารย์เรืองกลับเห็นเป็น การเพิ่มความกระสัน เร่งซอยอย่างถึงอารมณ์ เจ้ากระบอกสูบก็บวมคับรูเสื้อสูบ ยุบย่นผลุบหายเข้าไป เมื่อกระบอกสูบอัดเข้าและจะปลิ้นรูดออกมา เมื่ออาจารย์เรืองถอยกระบอกสูบ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง... และแล้วในที่สุดของการซอยบดอัดกระแทกใส่ กับการรับอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งคู่ก็อัดติดกันแน่น ตัวอาจารย์เรืองก็แอ่นหน้าท้องน้อยสุดแรง หนูมลก็แอ่นก้นขึ้นเอาด้านหน้ารับการแอ่นกดของอาจารย์เรืองจนหลังโด่งโค้ง มัแค่คอกับหัวเท่านั้นที่ยังติดเตียงอยู่...
ชั่วครู่ทั้งสองก็ทรุดฮวบลง หอบหายใจกันถี่อย่างสาหัสสากรรจ์ อาจารย์เรืองก็ค่อยๆถอยออกมาพร้อมกับเจ้ากระบอกที่อ่อนนุ่มนิ่มหดเหี่ยว หมดความเป็นสง่าน่ากลัวเกรง แต่กลับแดงฉาน ส่วนหนูมลก็เริ่มครางสูดปากด้วยความเจ็บและระบม หลังจากความเสียวหายสองมือก็กุมสองแก้มร่องหยิบไว้แน่น...
"เจ็บ..โอ้ย...เจ็บ..แสบ" เสียงหนูมลร้องสะบัดหน้าไปมา
"เดี๋ยว ก็หายจ้ะ ใหม่ๆก็เป็นแบบนี้ล่ะ.." อาจารย์เรืองปลอบพร้อมเอาผ้าขนหนูเช็ดคราบเลือดตรงบริเวณหน้าขาง่าม ร่องอย่างแผ่วเบาทนุถนอม "นอนพักสักเดี๋ยวก็ดีขึ้น.."
สายตาของอาจารย์ เรืองยังคงชำเลืองมองภาพของหนูมล..เด็กสาววัยเอ๊าะๆที่นอนเปลือยกายขาถ่าง อ้าซ่าบนเตียงขาหยั่ง ขาวอวบอูม ผิวเนียน รูปร่างอวบ เต่งตึงไปทุกส่วน มันอยากจะกลืนกินซะให้สมใจ เสียงครางจากปากจิ้มลิ้มเผยอริมฝีปากบนจนเห็นไรฟันของหนูมลสะบัดหน้าไปมา
ขึ้น อีกแล้ว!! เจ้ากระบอกสูบที่อาจารย์เพิ่งไปชำระล้างมา เริ่มพองตัวเสี้ยนอย่างชนิดตามสั่งของสมองอาจารย์เรือง ที่แค่คิดอยากได้เจ้าริมฝีปากน้อยๆงับอมให้เต็มปากนั้น
"เอ้าหนู...อมดูดไว้จะได้หายเจ็บ.. เร็ว..เชื่อเถอะ"
เสียง อาจารย์เรืองพูดพร้อมแอ่นเจ้ากระบอกตอร์ปิโดพุ่งตรงหัวมันเข้าหาปากของหนูมล จนท่อนหัวชนกับริมฝีปาก ยังกะนกรู้..แค่ชนปุ๊บหนูมลก็อ้าปากงับเข้าเต็มปาก ทั้งที่หนูมลยังหลับตาอยู่ "จ๊วบ ๆๆ จุ๊บ ๆ" เสียงดูดพร้อมลิ้นดุนอย่างเด็กเล็กหิวกระหายนม ก็แน่นอนว่าจังหวะของการดูดดุนที่ปากของหนูมล ก็คือความแสบปวดตรงง่ามขาของตัวเอง กลับเป็นการแสดงความเจ็บออกมาทางปากลิ้น เล่นเอาอาจารย์เรืองที่ไม่คิดว่าจะเจอขนาดนี้ ต้องโก่งก้นทำท่าจะถอยหลังออก...มันเสียวสุดทน แต่หนูมลกลับเอาสองมือโอบเหนี่ยวแก้มก้นของอาจารย์เรืองไม่ให้ขยับถอย พร้อมยกหน้ายื่นตามไป
"โอ้ยซ์...หนูมล..โอย..." อาจารย์เรืองร้องไม่เป็นเสียง สองมือพยายามผลักหน้าหนูมลออก แต่ก็ยิ่งผลักก็ยิ่งแน่น หนูมลงับติด ดูดไม่หยุดจนอาจารย์เรืองสุดจะฝืนทน น้ำพุ่งทะลักเข้าเต็มปากหนูมล จนหนูมลรู้สึกต้องอ้าปากพร้อมคายเอาส่วนเกินของอาจารย์ลงพื้น
'จริง แฮะ...มันลดความเจ็บแสบได้...' หนูมลคิดแล้วยังอดมันเขี้ยวไม่หาย นอนลืมตาโพลงทั้งที่เปลือย มองมาทางอาจารย์เรืองที่สองมือกุมกล่องดวงใจอย่างระโหย ผมเผ้ากระเซิง หนูมลขยับยกขาลงจากที่หยั่งช้าๆทีละข้าง แล้วลุกนั่ง สองมือยังคงกุมกระเปาะทำหน้าเหยๆ เจ็บระบมเล็กน้อยแล้วค่อยๆลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้านักเรียนเข้าห้องน้ำไป...
ภาพ การร่วมของอาจารย์เรืองกับหนูมล ก็ไม่พ้นสายตาของเจ้าสมไปได้ ขนาดที่เจ้าสมก็เพิ่งเสร็จกับคุณเยาวลักษณ์ไปก่อนหน้านี้ ก็โถ!!..โธ่!! ให้อีกสิบเยาวลักษณ์ก็ไม่ปานหนูมลคนเดียวได้!! ใจเจ้าสมคิด...แล้วยิ่งได้เห็นหนูมลจะจะ เจ้าสมยังต้องรูดตัวเอง ถึงกับเคลิ้มว่าตัวเองเป็นอาจารย์เรืองในตอนร่วมหนูมล ...'กูต้องเอาหนูมลให้ได้!!!' เจ้าสมถึงกับปฏิญาณในใจ พร้อมกับครุ่นคิดหาวิธีการ แล้วก็ได้ไอเดียในทันที เจ้าสมยิ้มอย่างมั่นใจ...'ขอเวลาอีกครั้งต่อไป ก็ต้องเป็นทีของไอ้สมมั่ง มึงคอยดูเถอะ'