เสน่ห์..ซาตาน (ฉบับสมบูรณ์) ตอนที่ 4 ( จบเล่ม 1 )

"อาจารย์..." เจ้าวุฒิเดินเข้ามา "คุณนายให้คนขับรถมารับอาจารย์ไปบ้านตามที่ตกลงไว้"
อาจารย์ เรืองพยักหน้า แล้วลุกตามโดยมีเจ้าวุฒิถือย่ามใส่เครื่องไม้เครื่องมือทำพิธีตามมา "ไอ้สมมึงเฝ้าสำนักให้ดีล่ะ" แล้วอาจารย์เรืองก็ก้าวขึ้นรถเบนซ์ แล่นจากไป
"สวัสดีค่ะอาจารย์..." คุณนายยกมือไหว้ หลังจากรถจอดที่หน้าประตูใหญ่เข้าบ้าน อาจารย์เรืองรับไหว้ พร้อมมองไปรอบๆอย่างสำรวจ
"คง สัก ๕-๑๐ ล้านทั้งบ้านและที่ดิน..." อาจารย์เรืองประเมินอสังหาริมทรัพย์ในใจ พร้อมก้าวเดินเข้าไปยังห้องรับแขก คนรับใช้ ๑ สูงวัยสาว ๒ คน ชายแก่คนขับรถ คนสวน ล้วนรอคอยการมาอยู่ในห้องรับแขก
"อ้อ..." คุณนายเอ่ยถามอาจารย์เรือง "อาจารย์จะเริ่มสำรวจเลยหรือเปล่าค่ะ? อิฉันจะได้..." อาจารย์เรืองพยักหน้าขัดจังหวะ "..มล...หนูมลลงมาหาแม่หน่อยจ้ะ..." คุณนายรีบตามลูกสาวจากห้องชั้นบนมาสมทบที่ห้องรับแขก
"ค่ะแม่.." เสียงศยามลลูกสาวขานรับ พร้อมกึ่งเดินวิ่งลงบันได อาจารย์เรืองจ้องมองตาพองโตตะลึงค้าง...หนูมลรูปร่างอวบตึง สูงใหญ่ไม่แพ้คุณนายพรผู้แม่ ตากลมโต จมูกโด่ง หน้าผากมนกลม ปากจิ้มลิ้ม หน้ารูปไข่ อกอั๋นอวบใหญ่ ในชุดเสื้อยืดรัดรูปสีขาวบาง แถมนุ่งกางเกงขาสั้นแบบอยู่บ้านรัดรูปสั้นเต่อสีชมพูอ่อนๆ ดูคล้ายเป็นสาวลูกครึ่งไม่ปาน
อาจารย์เรืองมองอย่างอยากจะเอาดุ้นเนื้อ แทรกเสียทันทีทันใดนั้น ส่วนเจ้าวุฒินั้นไม่ต้องพูดถึง เกิดมาในชีวิตมันก็เพิ่งจะได้เห็นเด็กสาวที่น่า..น่า..น่า... 'โอ้ย..มันน่าฟัดน่าเลียไปทั้งตัวเล้ย...' เป้าของมันตึงตุงโดยไม่รู้สึกตัว
"นี่ไงล่ะอาจารย์ขมังเวทย์ที่แม่เล่าให้ลูกฟัง อาจารย์จะมาช่วยแม่เรียกคุณพ่อให้กลับมาบ้านเราล่ะ"
"สวัสดีค่ะอาจารย์" เด็กสาวกะพุ่มมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ยิ้มให้อย่างน่ารักที่สุดในโลก
อาจารย์ เรืองยิ้มตอบตาหวานฉ่ำ มองใบหน้าของหนูมลปานจะกลืนกิน...'ในชีวิตนี้กูยอมพลีชีพแลกให้ได้เอาหนูมล เลย..' อาจารย์เรืองต้องคิดหนัก!
แล้วอาจารย์เรืองก็เลี่ยงสายตาเสียจาก เรือนร่างดึงดูดของหนูมลอย่างเสียไม่ได้ เดินเลี่ยงออกมาทางเฉลียงบ้าน คุณนายพร้อมหนูมลลูกสาว กับเจ้าวุฒิก็เดินตามมา อาจารย์เรืองจึงเอ่ยกับคุณนายว่า
"ขออาจารย์ขึ้นไปดูที่ห้องนอนคุณนายกับท่านนายพลสักหน่อยก่อนน่ะ"
"ได้ ค่ะ" คุณนายรับคำพร้อมจูงมือลูกสาวเดินนำ หนูมลเดินตามขึ้นบันไดโค้งกว้าง โดยอาจารย์เรืองเดินตามหลังมา...ซ้าย-ขวา ๆ อาจารย์เรืองนับจังหวะสะโพกหนูมลที่ขยับยักย้ายลอยอยู่ต่อหน้า ตามการยกเท้าก้าวขึ้นขั้นบันได แก้มก้นหนีบบีบเบียด ก้อนก้นเป็นร่องปั้น เจ้าวุฒิที่ไล่ตามอาจารย์เดินขึ้นมาก็ไม่น้อยหน้าผู้เป็นอาจารย์ ทั้งสายตาและใจมันไม่ต่างจากผู้เป็นอาจารย์มัน...
"ที่นี่ค่ะ" คุณนายเปิดประตูบานไม้กว้างใหญ่ พร้อมผายมือเชิญ อาจารย์เรืองก้าวเข้าประตูเดินตรงไปยังตำแหน่งที่ตั้งเตียงนอน เดินสำรวจไปทั่วทุกด้าน ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งขัดสมาธิหลับตาบริกรรมคาถา... คุณนาย-หนูมลลูกสาว พร้อมเจ้าวุฒิก็นั่งลงกับพื้นพรมปูของห้องอย่างเงียบๆ ต่างจับจ้องดูอาจารย์เรืองอย่างสงบ
สักครู่ อาจารย์เรืองที่นั่งบริกรรมก็ลืมตาขึ้นหลิ่วตาส่งซิกกับเจ้าวุฒิเป็นนัยตาม แผนการ เจ้าวุฒิก็ลุกขึ้นเดินเอามือยกเปิดดูที่นอนตามมุมและหัวนอน กระทั่งเจ้าวุฒิอ้อมมาลับสายตาด้านหลังอาจารย์เรือง
"เจอแล้วครับ อาจารย์" เจ้าวุฒิส่งเสียงดังขึ้นอย่างปนตื่นเต้น ทำเอาคุณนายและหนูมลพลอยลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาที่เจ้าวุฒิ ในมือเจ้าวุฒิถือขวดเล็กๆพร้อมปลัดขิกเล็กปิดทอง...
คุณนายพรแสดงท่าทาง สงสัยอย่างเด่นชัด ว่าของพวกนี้มาอยู่ใต้ที่นอนได้ยังไงกัน ทั้งที่เมื่อเช้าตนเองเป็นผู้เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเอง ก็ไม่พบเห็นอะไรอย่างนี้เลย...
เจ้าวุฒิเอาของมอบใส่มือของอาจารย์เรือง เขาจับเอามาดูแล้วยกขึ้นมาพร้อมพูดกับคุณนายว่า
"เห็น มั๊ยคุณนาย!! นี่ก็เป็นหลักฐานแสดงว่าฝ่ายโน้นนำเอามาปล่อยทิ้งเอาไว้ อาจารย์เชื่อว่าน่าจะยังมีอีกหลายอย่างด้วย เพราะถ้าไม่อย่างงั้นพิธีกรรมต่างๆที่คุณนายทำแล้วมันน่าจะสัมฤทธิผลแล้ว"
ว่า แล้วอาจารย์เรืองก็ลุกจากที่นอน เดินไปรอบๆห้อง เอามือล้วงซอกโน่นซอกนี่ ทั้งมุมโต๊ะมุมเตียง โซฟายาวท้ายเตียง หลังตู้ตั่งต่างๆ ตามซอกมุมมัดผ้าม่านใหญ่ที่ประตูเฉลียงบน แล้วอาจารย์เรืองก็ล้วงจนเจอตะปูยาวสี่นิ้วอีกตัวมาชูให้ทุกคนดู พร้อมกับบอกว่า
"นี่ก็ของๆฝ่ายโน้นเอามาซ่อนฝังไว้ทำอาถรรพ์กับบ้านคุณนาย"
คุณนายดูจะยิ่งเชื่อถืออาจารย์เรืองมากยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนหนูมลได้แต่มองอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรนัก
"คุณนายครับ อาจารย์อยากทราบว่าคุณผู้ชายมาใช้ที่นอนนี่ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ครับ?"
"ครั้งสุดท้ายรึค่ะ...คงราวเกือบเดือน เห็นจะได้มั่งคะ"
"อือ!" อาจารย์เรืองพยักหน้ารับพลางเอามือลูบคางไปมาอย่างใช้ความคิด แต่สายตาไพล่ชำเลืองมองหนูมลที่นั่งพับเพียบอยู่... อ๊อย..น่องขาอ่อนขาวเป็นยองใย เนียนผ่องเนื้อแน่น กางเกงขาสั้นรัดรูเว้าขึ้นไปเกือบถึงง่ามขา เป็นรูปตัววี ตรงแหลมเป้าอิ่มอูมปลิ้น... อาจารย์เรืองเหนียวน้ำลายจนต้องตวัดลิ้นให้เปียกในปากไปมาราวกระหายน้ำหนัก 'โอย...ใจจะขาดแล้ว...ไอ้อาจารย์เรืองเอ๋ย'
"เอ่อ...อาจารย์คิดว่า..." อาจารย์เรืองจงใจชงักคำพูดไว้ พร้อมพยักหน้าเรียกคุณนายเดินตามออกไปที่ระเบียงเพื่อพูดคุยกันสองต่อสอง โดยไม่ให้หนูมลได้ฟังด้วย...
"อาจารย์จะว่าอะไรหรือคะ?" คุณนายร้องถามเมื่อเดินตามออกมา
"ก็ คิดว่าเตียงนอนนี้พร้อมกับห้องนอนนี้ด้วย คงต้องทำพิธีแก้เคล็ดอาคม ไม่เช่นนั้นอาถรรพ์เวทย์ต่างๆมันจะยังคงอยู่เรื่อยไป คุณนายเองก็ถูกกระทำต่างๆผ่านทางท่านนายพลโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว นี่หากอาจารย์ไม่ได้มาตรวจเองละก้อ มันก็อาจกำลังจะสัมฤทธิผล มันจะทำลายคุณนายยังไม่พอ ยังอาจจะทำลายถึงลูกสาวคุณนายด้วย คงหวังจะฮุบสมบัติทั้งหมดไว้คนเดียว..."
คุณนายถูกขู่จนหน้าตาตื่น
"...แล้ว อาจารย์ขอถามคุณนายอีกอย่าง..คุณนายอย่าปิดบังนะ เคยมีเหตุผิดปกติอะไรเกิดขึ้นกับลูกสาวคุณนายบ้างไหม?" อาจารย์เรืองเริ่มหาจุดอ่อนตามเล่ห์เหลี่ยมของซาตานอเวจีอย่างมีจิตวิทยาสูง
"อ้า...ก็ ไม่เห็นมีอะไรนี่คะอาจารย์ อ้อ...เห็นจะมีอยู่อย่างเดียวก็ตอนก่อนจะถึงรอบเดือน หนูมลจะปวดท้องจนทุรนทุรายก่อนเม็นต์มาเท่านั้นละคะ"
ได้ผล...อาจารย์ เรืองยิ้มมุมปากอย่างเล็งผลสำเร็จเห็นสวรรค์รำไรทันที..เมื่อคุณนายเผย เรื่องออกมา 'หนูมลเอ๋ย...' อาจารย์เรืองวาดนโมภาพออกมาเป็นเรื่องเป็นราว พร้อมหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
"แล้วอาจารย์จะทำอย่างไรดีละค่ะ?" คุณนายพรที่เริ่มวิตกกล่าวเชิงปรึกษา
"ก็ อาจารย์บอกแล้วว่า ห้องนอนนี้ถูกอาถรรพ์คุณไสยมานานแล้ว สาเหตุที่ท่านนายพลไม่ยอมกลับมาก็เพราะร้อนรนในห้องนี้ ห้องนี้จะเป็นไฟเผาท่านนายพล คุณนายกับลูกก็พลอยถูกเกลียดถูกเบื่อหน่ายไปด้วย ดังนั้นต้องทำพิธีแก้อาถรรพ์ไสยซะ...  แต่ว่า..." อาจารย์เรืองจงใจหยุดทิ้งท้าย
คุณนายพรก็โพล่งขึ้นมาตามแผนเล่ห์กลอาจารย์เรืองทันที
"แต่ว่า..อะไรคะอาจารย์?"
"ทำ พิธีเที่ยวนี้ คุณนายกับลูกสาวต้องร่วมกัน เพราะถูกของทั้งสองคน แต่กลัวว่าลูกสาวคุณนายจะไม่ร่วมมือ ก็จะลำบากแก้ไขอาถรรพ์ไม่สำเร็จ และตอนนี้ลูกสาวคุณนายอาจารย์เพ่งแล้วขอบอกตรงๆว่าถูกเสกคุณไสยเข้าในตัว แล้ว พอถึงเดือนมันก็จะออกฤทธิ์ให้เจ็บปวด ตามที่อาจารย์ดูคงอีกราว ๕ ครั้งเท่านั้น หนูมลอาจถึงตายได้..."
คุณนายหน้าตื่น..ซีดถอดสีทันที "อีเมียน้อยชั่วจัญไร! ทำกับกูกับลูกได้!!" เธอเผลอตัวสบถออกมา
"ใจ เย็นครับคุณนาย" อาจารย์เรืองปลอบ "ยังไม่สายเกินแก้ ขอเพียงหนูมลร่วมมือด้วยเท่านั้น รับรองว่าอาจารย์จะทุ่มเทจนวิชาฃั้นสุดท้ายเสกของให้ย้อนกลับเข้าตัวฝ่าย โน้นทันที"
"เอาเลยค่ะอาจารย์ เป็นไงเป็นกัน อิฉันสู้เต็มที่แล้ว อีเมียน้อยนี่ต้องเอากันให้รู้เรื่องกันทีนี้ล่ะ ไม่งั้นคงลากปืนไปยิงแม่งเลย..."
ได้ผลอีกตามเคย อาจารย์จุดไฟแค้นแห่งการลืมสติสัมปชัญญะให้กับคุณนายผู้งมงาย จนหลงตามเกมไปอย่างขาดความยั้งคิด
"แล้วจะ ต้องทำยังไงบ้างละค่ะอาจารย์? คงไม่ใช่แบบๆ..." คุณนายถามพลางมองหน้าอาจารย์เรืองอย่างแคลงใจ ว่าถ้าเป็นพิธีแบบที่ตัวเองทำกับอาจารย์มาตลอด คงยอมให้มาทำกัยลูกสาวตัวเองไม่ได้แน่
"โอ้ย!! ไม่ต้องห่วงหรอกคุณนาย มันไม่ถึงขั้นนั้นหรอก เพียงแต่..." แล้วอาจารย์เรืองก็เอียงหน้าไปกระซิบที่ข้างหูคุณนาย ข้างหนูมลที่นั่งพับเพียบอยู่ในห้องมองมาที่คุณแม่ของตัวกับอาจารย์เรือง ด้วยดวงตาบ๊องแบ๋วบริสุทธิ์ไร้เดียงสา
คุณนายแสดงอาการครุ่นคิดอย่างหนัก หลังจากที่ฟังอาจารย์เรืองกระซิบว่า
"...ต้องบอก ความจริงกับหนูมลแล้วละครับ หากอีก ๕ ครั้งครบแล้วชีวิตของทั้งคุณนายและหนูมลก็จะรักษาไว้ไม่ได้แน่นอน... ก็ตามใจครับคุณนายนะ"
แล้วอาจารย์เรืองยังสำทับอย่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้นว่า
"อาจารย์ ว่าคงจะคล้ายกับเมื่อปีก่อน ที่สำโรงนั่นแหละครับ ไม่ยอมเชื่อไม่ทำพิธีแก้อาถรรพ์...ตายหมดทั้ง ๓ แม่ลูก นี่อาจจะเป็นหมออาคมรายเดียวกันก็ได้ มันโหดร้ายมากนะ"
ได้ผล...คุณนาย เดินกลับไปที่ลูกสาว จูงมือเลี่ยงออกไปที่มุมห้องห่างจากที่อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์ยืนอยู่กับเจ้า วุฒิพอประมาณ เห็นพูดคุยหารือกันเคร่งเครียดแม้จะไม่ได้ยินเสียงก็ตาม เห็นคุณนายทำท่าพูดจาอ้อนวอนขอร้อง มือก็โอบไหล่ลูกสาวอย่างนุ่มนวล แต่หนูมลก็สั่นหัวอย่างไม่ยอมท่าเดียว พร้อมทำหน้าเหยเกมองมาทางอาจารย์เรือง...
ที่จริงไม่มีใครรู้นอกจาก อาจารย์เรืองกับคุณนายเท่านั้นที่กระซิบกระซาบกันที่ระเบียง แต่เจ้าวุฒิก็แอบยิ้ม ด้วยเดาได้ทะลุปรุโปร่ง ดั่งเห็นไส้เห็นพุงของอาจารย์เรืองหมดทุกขดทุกวง...จะอาไร้นอกจากจะทำพิธี แก้คล็ดด้วยการเอาดุ้นเนื้อทิ่มเข้าตัวเท่านั้น...
คุณนายเดินกลับมา ปล่อยให้หนูมลยืนซึมอยู่ตรงที่เดิม เจ้าวุฒิรู้ทางก็เลี่ยงออกไปอีกทาง
"ว่ายังไงล่ะ?" อาจารย์เรืองถามคุณนาย
"หนูมลไม่ยอมค่ะ บอกว่าทำไม่ได้..ยอมตายยังดีกว่า"
"เอา งั้นน่ะ...ก็ตามใจเถอะ ไม่รู้จะช่วยยังไงได้ ก็คอยนับกันไป เจ็บปวดครบ ๕ ครั้งแล้วระวังให้ดี... ว่าแต่คุณนายเถอะ... วันนี้จะทำพิธีแก้อาถรรพ์สะเดาะห์อาคมสลายเวทย์ที่เตียงนอนกับห้องนอน ที่เตียงนี้เลยหรือเปล่าล่ะ?"
อาจารย์เรืองถามขึ้น ด้วยเริ่มหงี่ขึ้นมาทันที ก้จะอะไรเสียอีกล่ะ ไหนจะห้องสวยหรูหรา เตียงก็ชั้นหนึ่ง ที่นอนก็แสนนุ่น ไหนจะยังรูปร่างอันน่าฟัดเหลือกำลังของหนูมลยั่วกิเลศ เอาละวะ! ไม่ได้ลูกวันนี้ขอเล่นแม่ก่อนก็แล้วกัน ลูกสาวเอาไว้ก่อนค่อยตะล่อมอีกทีหลัง แถมก็เว้นจากคุณนายพรมาหลายวันแล้ว
"ที่ นี่เลยหรือคะ?" คุณนายพรถามอย่างลังเลใจ พร้อมพยายามชำเลืองมองไปทางลูกสาว ให้อาจารย์เรืองจับสังเกตรู้ว่าที่นี่ไม่ดีแน่ แต่อาจารย์เรืองกลับทำเป็นรู้ไม่ทันแล้วพยักหน้าตอบ
"ก็ต้องในห้องนี้ ถ้าไม่แก้ห้องนี้ก่อนแล้วท่านนายพลจะกลับมาได้ยังไงกัน"
"ตกลงค่ะ!!" คุณนายรับคำ พร้อมหันไปสั่งหนูมลให้ไปคอยที่ห้อง "แม่จะอยู่ดูอาจารย์ทำพิธี.."
หนู มลก็รีบออกจากห้องไปทันที ด้วยใจที่สับสนงุนงงกับเหตุการณ์ และแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยกับคำพูดจากปากคุณแม่แบบนั้น.. เจ้าวุฒิก็ถอยฉากออกจากห้องตาม อาจารย์เรืองจึงพยักหน้าให้คุณนายล็อคห้อง คุณนายก็ไม่รอช้า..คำกล่าวว่าวัวเคยขาม้าเคยขี่นี่ แม้จะคำโบราณแต่มันก็ใช้ได้มาจนถึงปัจจุบันอย่างนำสมัย
ความประทับใจกับ ลีลา กับท่อนลำเขื่องของอาจารย์เรือง มันมากมายนัก แม้จะผ่านเจ้าวุฒิกับเจ้าสม ก็งั้นๆไหนเลยจะสู้ของอาจารย์เรืองได้ อาจารย์ผู้มีสไตล์ของการชักยาวสาวลึก ค่อยๆย่องมีจังหวะจะโคน เอียงซ้ายครูดขวา รูดงัดอย่างชนิดคนอื่นทำได้ไม่มีเหมือน...ใครพบเจอลีลาสไตล์นี้ รับรองติดงอมทุกราย...
คุณนายผวามากอดอาจารย์ทันทีหลังล็อคประตูห้อง อาจารย์ก็สุดทนคอย ถอดชุดออกกองทันที คุณนายก็สลัดของตัวเองออกไม่ช้ากว่ากัน ใบหน้าบ่งบอกถึงความอยากเต็มที่ ตาฉ่ำแดงก่ำคล้ายคนเมา ถลาคุกเข่าลงตรงหน้าอาจารย์ที่ยังยืนอยู่ แล้วเอามือจับกำกระบองยักษ์ของอาจารย์เรืองรูดขึ้นลงอย่างเมามันอารมณ์ จนอาจารย์เรืองต้องแอ่นก้นปอดๆถอยเด้งตามมือของคุณนายพรพร้อมส่ายด้ามกระบอง เสือกปลายตรงยังริมฝีปากคุณนายพร จนหัวตอร์ปิโดชนเข้ากับปากงาม
วาบ!!! คุณนายอ้าปากงาบเอาหัวตอร์ปิโดเข้าไปเต็มปากเต็มลำคอ ครึ่งลำตุ่ยแก้มโป่ง หล่อนเอาริมฝีปากเป็นที่ห่อหุ้มตอร์ปิโดแล้วค่อยๆรูดออกมาจนเกือบหลุดเงี่ยง หัว พร้อมลิ้นก็กระตุกตวัดสั้นๆเกี่ยวตรงช่องปลายท่อตอร์ปิโดภายในช่องปาก อาจารย์เรืองสยิงจนพรวดเสือกลำตอร์ปิโดเข้าไปอย่างลืมตัว เล่นเอาคุณนายตาเหลือก คอย่นโก่งถอยอย่างน่าสงสาร คายท่อนตอร์ปิโดใหญ่ออก มือทั้งสองกุมลำคอโอดครวญ
"โอยอาจารย์!"
"ขอโทษ...ขอโทษจ้ะ ลืมตัวน่ะ ก็มันเสียวสุดๆ"
แล้ว อาจารย์เรืองก็ก้มลงประคองฉุดคุณนายพรให้ลุกขึ้น ดุนไปนอนหงายบนเตียงตัวเอง จับคุณนายให้อยู่ในท่าคลานอยู่บนเหนือร่างของอาจารย์เรืองที่นอนลงก่อน แต่กลับหัวกลับหางกัน คุณนายก้มลงงับอมตอร์ปิโดอีก ส่วนโหนกเน้าเนินสวรรค์ก็ลอยเด่นยั่วอยู่เหนือหน้าอาจารย์
ไม่รอช้า อาจารย์เรืองเอาสองมือโน้มจับสะโพกคุณนายกดลงมาจนหญ้าฝอยชนจมูก ทันใดเจ้าลิ้นไร้กระดูกของอาจารย์เรืองก็แลบออกจากปากวนหมุนวนแหวกพงหญ้าหนา หาร่องแยก แล้วตวัดไปตามซอกหลืบ และซอยลิ้น แพล็บๆ!!! ไปมา
ข้างคุณนายที่อยู่บนก็ใช่ย่อย งับรูดดูดหัวตอร์ปิโด โต้อารมณ์ตามที่ของตัวถูกจู่โจมบุกเกาะแก่ง คุณนายก็เล่นงานตอร์ปิโดบ้างเช่นกัน
"โอย...อาจารย์ขา อิฉันทนไม่ไหวแล้ว ทำเถอะ..เอาเถอะคะ"
คุณ นายร้องครางออกมาเสียงสั่นอย่างสุดสยิวในอารมณ์แล้ว ฝ่ายอาจารย์เรืองก็ถูกคุณนายใช้ปากดูดจนสุดทนเช่นกัน จึงขยับตัวพลิกคุณนายหงายผึ่งลงกับที่นอน แผ่อ้าซ่า อาจารย์เรืองก็คร่อมทับลง สอดสะโพกคว่ำเข้าหว่างขาของคุณนายที่กางอ้ารอรับอย่างรู้ทาง พร้อมกับช่วยจับดุ้นตอร์ปิโดมหากาฬจ่อตรงรูเป้าอย่างตรงเผ็ง...
อาจารย์ เรืองก็เริ่มกระดกก้นส่งเอาหัวมะริกกั๊กกระจุ้มกระจิ้มผลุบๆผอบๆต้วม เตี้ยมอยู่อย่างนั้น เล่นเอาคุณนายที่เตรียมตัวเตรียมใจรับการกระทุ้งผลุบเข้าทั้งดุ้น ต้องคอยแอ่นก้นเก้อทุกที จนอารมณ์เสียวของความต้องการอยากพลุ่งพล่าน เลยเอามือตนคอยจังหวะกดก้นของอาจารย์ลงมา แต่อาจารย์เจ้าเล่ห์ก็รู้ทันเกร็งตัวแข็งขืนไว้ให้คาอยู่แค่ปากทางรูสวรรค์
คุณ นายเห็นการณ์กลับเปลี่ยนไป เลยสปริงก้นขึ้นเต็มแรง หวังอมจันทร์แท่งให้มิดเสียทีเดียว... อาจารย์เรืองก็โก่งก้นขึ้นอย่างไม่ยินยอม คุณนายได้แต่ทิ้งสะโพกลงอย่างแรงกระแทกฟูกที่นอนดังตุบ! หล่อนเลยเอามือหยิกที่ก้นอาจารย์เรือง..
"จะแกล้งจะทรมานกันถึงไหนคะ...ทำเถอะ เอาเข้าทีเหอะ...ทนไม่ไหวอยู่แล้ว..."
อาจารย์ เรืองแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วค่อยๆกดก้นลงมาอีกครั้ง คุณนายก็รีบเอามือช่วยนำร่องจ่อดุ้นเข้าตำแหน่งใหม่อีกที... ได้การ! คราวนี้อาจารย์เริ่มกดอื้ดๆลงรูหลุม มันคับกระชับรูดอย่างสมน้ำสมเนื้อ ยู่ย่นจนตึงเขม็งสองฝั่งกลีบ ที่ยุบหายตามท่อนตอร์ปิโดรุนเข้าไปแทบเรียบไม่เห็นส่วนอวบอูมอีกเลย จวบจนยามอาจารย์เรืองดึงถ่อถอยร่นออกมา ความอวบอูมก็ร่นรูดถอยกลับมาตูมเต่งอย่างเก่า... เป็นอยู่อย่างนั้นตามอาจารย์เรืองชักเข้าออก คุณนายก็ไม่อยู่เฉย ยักย้ายส่ายไปมาพยักก้นกบรับไปมาอย่างเป็นจังหวะจะโคนตาม จากช้ายาวสาวลึกมาเป็นถี่ยาวสาวสั้น เร่งเร็วและแรง อกคุณนายกระเพื่อม สองเต้าก้อนโยนขึ้นลงอยู่ต่อหน้าอาจารย์เรือง คุณนายเอามือเกาะเกี่ยวเหนี่ยวดึงทุกครั้งที่อาจารย์โยกตัวเข้าหา....